Onheilspellend, warm, zinderend.

Dit verhaal gaat over Max (Maxine) Steenstra, die al jaren in steeds verschillende appartementen en huizen op Sicilië woont. Eindelijk is er zicht op een eigen plek, een echt thuis. Maar dan gebeurt er iets in het rustige dorpje waar Max woont, waardoor een reeks aan gebeurtenissen in gang wordt gezet die niet te stoppen lijkt. Inspecteur Wil Heerema viert ondertussen zijn vakantie in deze “hel op aarde” zoals anderen het dorpje hebben omschreven aan hem. Lekker rustig zou het dus moeten zijn. Niets blijkt minder waar, als hij betrokken wordt bij de zaken die zich afpelen daar. En wie is Herman? En wat is de rol van Mario Pensatore?

Ik moest een beetje in het verhaal komen, maar toen dat eenmaal gebeurd was las het als een trein. Max wordt goed uitgewerkt en je leert haar echt kennen. Met Wil en Herman als mannelijke tegenhangers zijn de personages goed in balans vind ik. Het verhaal kent verschillende plottwists die los van elkaar staan, met Max als middelpunt. Heel veel hierover vertellen zonder iets te verraden is moeilijk. Het verhaal wordt meteen in gang gezet door de weekendbijlage van de Tefegraaf. Al heb je dat pas later door.
Je weet eigenlijk steeds niet waar het verhaal naartoe gaat. Een gedeelte van het boek, wat het wel spannender heeft gemaakt, had van mij er niet bij gehoeven. Misschien dat het wat makkelijker was om daar nog wat lijntjes mee uit te zetten, maar nu achteraf staat het voor mij nogal los van de rest van het verhaal.
Door het benoemen van personen uit het verleden van Max, had ik wel een onderbuikgevoel over het eind, maar door de wendingen die het verhaal nam was ik daar toch weer van afgeleid.
De sfeer in het dorpje wordt mooi beschreven, hecht zijn ze daar. De klok kon ik mee horen slaan terwijl ik las en ze zee hoorde ik op de achtergrond.
De titel is passend en wordt ook uitgebreid beschreven in het begin van het boek, waardoor de toon meteen goed gezet wordt. “Hij is in aantocht. De sirocco. Ze zeggen dat je er gek van wordt. Hier noemen ze hem ‘la tempesta di assassini, Moordenaarsstorm.”
Onheilspellend, warm, zinderend. Die sfeer hangt op Sicilië op 15 juni2016 en voorspelt weinig goeds. “Lo scirocco ti fa pazzo, zo luidt het gezegde: de sirocco maakt je krankzinnig. “Lo scirocco dà fouco a tutto: de sirocco zet alles in vuur en vlam.” “Lo Sicirocco in giugno, ruba ina donna. Nog zo een, al eeuwen oud. De sirocco in juni steelt een vrouw.”
Het boek is onderverdeeld in duidelijk aangegeven dagen en die dagen weer in hoofdstukjes. Dat maakt het makkelijk lezen als je even wat minder tijd hebt ook.

Ik vond dit uiteindelijk wel een goed boek, met een goede cliffhanger naar deel twee die eigenlijk nogal onverwacht kwam. Gelukkig hoeven we daar niet zo heel lang op te wachten, het verschijnt al in juni 2019.