Transitie is nodig, voor iedereen

Het verhaal begint met kunstenares Christine die naar Parijs gaat om met haar galeriehouder daar te praten over haar tiende expositie. Ze kampt met een “writers-block” maar dan voor kunstenaars en krijgt al maanden niks meer op haar canvas. Toch stelt ze voor om over 9 maanden een expositie te houden met als titel ‘Transitie’. Naderhand gaat ze terug naar de kunstacademie waar ze gestudeerd heeft en ziet een aankondiging van een lezing door kunsthistoricus Jacques Lévy, haar ex. Impulsief besluit ze daar naartoe te gaan en daar start het verhaal eigenlijk.

Het verhaal draait om Christine, Jacques, Julie en in zekere mate draagt Evelien, de huishoudster van Christine, ook erg bij aan het verhaal. Alle personages leer je in meer of mindere mate kennen en via flashbacks leer de de onderlinge verhoudingen kennen. Het verleden heeft natuurlijk de basis gelegd voor hun doen en laten in het heden. Maar door een dramatische gebeurtenis in het heden worden vooral Christine en Julie aangezet tot een verandering in hun denken. Waarbij de jeugd daar wat makkelijker mee om lijkt te kunnen gaan dan Christine. Christine heeft niet alleen de gebeurtenis in het heden om te verwerken, maar ook nog een stuk verleden. Thema’s in het boek zijn rouwverwerking, loslaten en zeker ook liefde. Ondanks de soms zware thema’s is het niet een zwaar boek. Het leest prettig weg, is duidelijk qua structuur en in de derde persoon geschreven. De manier waarop Jacques steeds aanwezig is in het leven van Christine is mooi en zet je aan het denken.
Een aanrader voor iedereen die een mooi geschreven boek wil lezen. Het blijft niet aan de oppervlakte, zet aan tot nadenken en heeft genoeg afstand om niet heel persoonlijk te worden. (Wat is sommige gevallen wel had gemogen, maar vaak ook fijn is, die afstand.)