Heerlijk boek voor een boekenliefhebber!

Een debuut dat ‘Verzamelde werken’ heet, dat roept vragen op natuurlijk. Lydia Sandgren deed 10 jaar over haar debuut. En naast haar eigen interesses (filosofie en psychologie) en achtergrond (Göteborg en Frankrijk) stopte ze er ook veel liefde voor literatuur en kunst in. Met dit boek won ze diverse literaire prijzen, wat de verwachting hier misschien wel hoog maakt.

Oké, het boek is wel echt heel dik. Dat was de eerste gedachte toen ik de doos openmaakte en het boek zag. Dik genoeg voor een quote op de rug! En wat voor quote: “Een liefdesverklaring aan de literatuur”
Dat belooft wat!

In drie delen wordt het verhaal van Martin, Cecilia, Gustav en Rakel verteld. Niet rechttoe rechtaan, maar met sprongen heen en weer in de tijd, volg je het leven van Martin. Vanaf de middelbare school tot het heden. Zonder echte jaartallen te noemen, maar met historische gebeurtenissen als achtergrond, kun je opmaken wanneer wat speelt. Het jaar waarin Marilyn Monroe sterft is het geboortejaar van Martin, tijdens de Tsjernobyl-ramp is hij in Parijs en als je weet dat Cecilia 33 was bij haar verdwijning kun je bijna berekenen wat het heden is.
Door het verhaal van Martin loopt het verhaal van Rakel, de dochter van Martin en zijn verdwenen vrouw Cecilia. Rakel gaat op zoek naar haar moeder, als ze onbedoeld door Martin op een spoor stuit. Door deze verhaallijnen leer je Martin en Rakel goed kennen en ook Gustav, de kunstschilder en beste vriend van Martin, komt goed uit de verf. Natuurlijk leer je via Martin ook Cecilia kennen, zijn vrouw die 15 jaar geleden ineens verdween. Doordat je Gustav en Cecilia via Martin en Rakel leert kennen, blijven zij wel op afstand.
Martin runt, samen met Per Andrén, een kleine uitgeverij en wil eigenlijk zelf een roman schrijven én een biografie van William Wallace, een Britse auteur waarvan absurd genoeg geen fatsoenlijke levensbeschrijving bestond (p.235) en waarvan hij later denkt dat hij daarmee genomineerd zou worden voor de Augustprijs (p. 617). Dat boek is dus helemaal niet geschreven, maar Sandgren won met haar boek wel deze prijs.
Alle facetten van boeken komen in Martin samen. De manier waarop hij over boeken denkt is erg herkenbaar, zoals bijvoorbeeld het antwoord op de vraag wat Martin zo aansprak in de literatuur: “[…]dat je ergens anders wilt zijn. Je wilt erop uit. Weg. […] Door te lezen kun je wél weg.” (p.46). En verder in het boek: “Als het puntje bij paaltje kwam waren er weinig dingen leuker dan werken met boeken.” (p.674). (Echt, dat ben ik…)
En een ander personage uit het boek ontdekt lezen als dertienjarige en “het was de vraag hoe hij anders zijn pubertijd had moeten doorkomen. Hij vroeg zich soms nog steeds af hoe mensen die niet lazen het bestaan tackelden.” (p. 657)
Waar de titel nou op slaat? Ook daar kom je achter. Het wachten wordt beloond.
Maar het allerleukste aan het boek, behalve de liefde voor boeken, was toch wel de liefde voor Bruce Springsteen❤️

En over die quote op de rug van het boek: naar mijn mening maakt Sandgren die belofte meer dan waar! Voor mij spatte de liefde voor boeken, schrijven, literatuur en lezen van de pagina’s af. Misschien omdat dat gewoon mijn ding is, maar de filosofie was in mijn beleving minder aanwezig.
Het is een heerlijk en goed leesbaar boek. Het kost, mede door de omvang van 784 pagina’s, even tijd om dit boek te lezen, maar het is het meer dan waard.
Ik hoop stiekem, nou ja eigenlijk helemaal niet stiekem, op een vervolg! Want ik ben nog niet klaar met deze personages.