Hoe een schrijver onverwacht ooggetuige wordt van de oorlog in Oekraïne

Woonachtig in Hongarije op een paar uur rijden van de grens met Oekraïne, wordt schrijver Jaap Scholten door zijn nicht gevraagd of hij haar schoonfamilie wil opvangen die op de vlucht zijn vanuit Kiev na de inval door de Russen. Alle mensen die hij bij de grens aantreft en wat hij in de media ziet over de oorlog zorgt meteen voor een groot respect voor de onverzettelijkheid van het gewone Oekraïense volk. Aangestoken door deze wilskracht en moed raakt hij verder betrokken, wat hij als schrijver uiteraard gaat documenteren. Wat als een logboek begint mondt uit in een uitvoeriger verslag of zoals de auteur het zelf omschrijft: “Het gaat over wat ik om mij heen waarnam, over een tocht door een belaagd land, over de mensen die ik door de oorlog ontmoette; dappere vrouwen en ontheemden, schrijvers en violisten, soldaten en een Amerikaanse sniper; de verhalen die ze mij vertelden en de alledaagsheid van een oorlog om de hoek.”
Het boek is opgedeeld in drie delen. ‘Deel I: Naar de grens van Oekraïne’ omschrijft het ophalen van het gevluchte gezin en de opvang en hulp die hij gaat bieden aan meerdere vluchtelingen in en rond zijn woonplaats. Via de verhalen van de vluchtelingen maar ook digitaal via Telegram en besloten WhatsApp-groepen krijgt hij steeds meer een beeld wat zich daadwerkelijk afspeelt aan gruwelijkheden maar gelukkig ook bemoedigende berichten o.a. van vrijwilliger ‘Sniper’ Neal uit Amerika. Dit mondt uit in ‘Deel II: En verder...” waar hij Oekraïne in reist om spullen voor het leger te brengen en Neal op te halen (‘Deel III: De sniper’). Onderwijl alles wat hij ziet en hoort optekenend.
Knap verweeft met de nodige (Oost-Europese) historie die de huidige situatie nog beter duidt (wat je wel aan Scholten over kunt laten; lees vooral ‘Kameraad Baron’), en zijn vlotte pen, levert dit een indrukwekkend en zeer lezenswaardig dagboek op van een (deels digitale) oorlog om de hoek.