Maak je op voor een spannende rit met de vuurduivel!

Nathalie Pagie is echt geen onbekende in thrillerland. Van haar hand verscheen eerder al o.a. Helsinki en Camping Oosthoek. Met haar nieuwste boek ‘Vuurduivel’ heeft ze afgelopen oktober de Zilveren Vleermuis gewonnen. En de recensies zijn lovend. Dat belooft veel goeds!

‘Vuurduivel' speelt zich af in de nabije toekomst. Stel je voor, Australië, het jaar 2052. Het land is tijdens 'Big Fires’ in 2040 nagenoeg volledig afgebrand. De branden zijn destijds gesticht door de vuurduivel, maar hij is nooit gepakt. Het leven is sindsdien drastisch veranderd.

De proloog komt al binnen met een knaller. Jake Ryan is in Alice Springs aan het genieten van een hiketocht en picknick, samen met vriendin Kirstie en zoontje Sam. Dan gebeurt er iets onwerkelijks. Uit Kirsties mond komt rook, vlammen komen uit haar buik. Kort daarna vliegt ze in brand en sterft. Een vorm van zelfontbranding, zo leren we later.

8 maanden later zit Ryan in zak en as, verslaafd aan kalmeringsmiddelen. Zijn zoontje is inmiddels opgevangen door zijn zus Emily. Ineens staat zijn oude vriend Ollie voor de deur. Hij wil Ryan weer op de been helpen, want een eliteteam van brandweerlieden gaat binnenkort op geheime missie en hij is hard nodig als bluspiloot. Ryan herpakt zich met hulp van Ollie en start aan deze missie. Ondertussen is zus Emily - journaliste van beroep - bezig met haar eigen onderzoek naar het fenomeen zelfontbranding. Dan laat de vuurduivel weer van zich horen. Hij uit opnieuw zijn dreigementen, als hij niet krijgt waarom hij vraagt. Kunnen ze hem nog tegenhouden?

'Vuurduivel’ heeft alle componenten in zich voor een heerlijke thriller: korte hoofdstukken, eindigend met een cliffhanger, dus een continue spanningsboog en telkens weer een plottwist waardoor lange tijd de dader onbekend blijft. We volgen diverse personages met een eigen verhaal en aan het eind komt alles mooi bij elkaar.

De belangrijkste personages zijn met aandacht uitgewerkt. Zo leer je Ryan steeds beter kennen en zie je dat hij zich verder herstelt en weer simpelweg vader van Sam wil zijn.

"Zijn zoon had een vader nodig en voor het eerst sinds Emily Sam had meegenomen voelde hij dat hij die rol misschien weer aan zou kunnen. Ollie en de missie hadden hem wakker geschud. Wat lette hem nog om een vader voor Sam te zijn? ”

Zelfs de vuurduivel leren we kennen, al zijn zijn motieven voor het gevoel misschien niet altijd even logisch uitgewerkt. Daarnaast is Ollie, de ‘mate' van Ryan, echt een goeierd en komt gedurende het hele verhaal stabiel en erg sympathiek over. De kleine Sam komt zelf dan misschien weinig aan bod, maar ook hij is er één die je vanaf het begin in je hart sluit.

“Ik wilde tante Em roepen, maar ten zei ik per ongeluk mama, bekende hij, met rode wangen van schaamte. Ik weet niks meer van mama.”

Net als in vorige boeken heeft Nathalie is ook nu weer tijd besteed aan het neerzetten van de juiste setting. Ze weet de sfeer goed te vangen door de 'hey mate', het kinderliedje 'Kookaburra sits in the old gum tree', 'brood met Vegemite' en - niet te vergeten - de beschrijvingen van landschap en klimaat.

De ‘Vuurduivel' is echter net een beetje anders dan de voorgangers. Ditmaal heeft Nathalie er namelijk lichte fantasy elementen in verwerkt en die zijn bijzonder knap gevonden! Dat is wel heel persoonlijk en dus iets om even in het achterhoofd te houden als je er niet van houdt. Zeker een aanrader, ga er vooral open minded in en maak je op voor een spannende rit met de vuurduivel!