Het leven is saai en eenzaam

Luister naar de wind:
In deze eersteling heeft Murakami zijn toon al te pakken. En de eenzelvige hoofdpersoon, een niet te vinden vrouw, drank, muziek, het is allemaal al aanwezig. Ook zijn gevoel voor humor gelukkig! Want eigenlijk is de teneur best triest, het doorbrengen van de zomervakantie met een vriend, Rat genaamd, over wie, en ook hij, vrijwel niets te weten komt, de herinneringen aan jeugdvriendinnen, seksuele ervaringen, nieuwe ontmoetingen, allemaal gekenmerkt door gebrek aan intimiteit en vertrouwen. Ik begreep dat dit het eerste deel van een trilogie is.

Dan is Flipperen in 1973 een stuk hilarischer, alleen de Rat vergaat het minder goed. Die raakt in een identiteitscrisis. De hoofdpersoon verkeert met een vrouwelijke tweeling, die er opeens zomaar is en er is een hilarische scene over de begrafenis van een thuistelefooncentrale. Nu was er geen vrouw verdwenen maar een flipperkast. Murakami maakt nog een opmerking over goede hasj, via zijn hoofdpersoon dan, altijd al gedacht dat zijn weirde fantasieen aan een blow-verleden ten grondslag lagen! Ik herken het wel uit eigen ervaring. Dit boek is al een volwaardige Murakami.