Lezersrecensie
Dansen met je ogen dicht
Jaren geleden ben ik zelf tot de conclusie gekomen dat ik niet meer wil meewerken aan de obsessie met geld verdienen en oneindige economische groei. Met dit boek dacht ik wat bevestiging van mijn gelijk te vinden. Helaas. Lieke kwam er na haar opleiding filosofie achter dat de maatschappij niet op filosofen zit te wachten. Na lezing van dit boekje begrijp je waarom. Lieke heeft waarschijnlijk veel van andere filosofen gelezen, maar helaas heeft ze niet leren nadenken of verbanden leggen om tot een eigen visie te komen. Het enige wat ze in dit boek doet is anderen napraten en klagen dat ze niet aan dansen toekomt. Want hoewel ze toegeeft dat het hedendaagse platte hedonisme niet de oplossing is om onder de prestatiedruk van de maatschappij uit te komen, geeft zij zich het liefst over aan dat platte hedonisme. Lekker hip in Berlijn op de bank onder een fleecedekentje je nageltjes vijlen, met vrienden naar dansfeestjes, teveel drinken, drugs, en de volgende dag brak. En dan moet je van de uitgever ook nog de deadline van je boek halen. Oh, die werkdruk. Dat je veel gedachten in je hoofd hebt en manisch to-do-lijstjes maakt is de schuld van het neoliberale kapitalisme waaraan de maatschappij zich heeft over gegeven. Net als het gebrek aan acceptatie van LHBTQXYZ, de vrienden die gezinnetjes vormen, het onbegrip voor polyamorie, en zo nog wat woke-onderwerpen.
Als 30-jarige uit een krakersnest, opgegroeid in een neoliberale maatschappij, heeft Lieke een erg beperkt wereldbeeld dat niet verder terug gaat dan de jaren 80. Ze heeft gelijk als ze zegt dat de huidige generatie hoogopgeleiden wordt uitgebuit door werkgevers. Werkgevers die hen volledige vrijheid geven om zich te ontplooien in bullshitbaantjes. En bullshitwerk krijgt natuurlijk een bullshitloon. Daarvan kun je geen woning kopen, je kinderen niet laten studeren of je ziektekostenverzekering betalen. Diezelfde generatie heeft wel massaal gekozen voor een rechtse politiek die vindt dat iedereen maar voor zichzelf moet zorgen. Dansen is dan niet de daad van verzet die verandering in werking zet. Daarvoor zullen de hoogopgeleide jongens en meisjes die zo druk zijn met hun eigen gedachten, dansen en drugs tot het inzicht moeten komen dat ze anders moeten gaan stemmen en hun kinderen een vak moeten laten leren.
Als 30-jarige uit een krakersnest, opgegroeid in een neoliberale maatschappij, heeft Lieke een erg beperkt wereldbeeld dat niet verder terug gaat dan de jaren 80. Ze heeft gelijk als ze zegt dat de huidige generatie hoogopgeleiden wordt uitgebuit door werkgevers. Werkgevers die hen volledige vrijheid geven om zich te ontplooien in bullshitbaantjes. En bullshitwerk krijgt natuurlijk een bullshitloon. Daarvan kun je geen woning kopen, je kinderen niet laten studeren of je ziektekostenverzekering betalen. Diezelfde generatie heeft wel massaal gekozen voor een rechtse politiek die vindt dat iedereen maar voor zichzelf moet zorgen. Dansen is dan niet de daad van verzet die verandering in werking zet. Daarvoor zullen de hoogopgeleide jongens en meisjes die zo druk zijn met hun eigen gedachten, dansen en drugs tot het inzicht moeten komen dat ze anders moeten gaan stemmen en hun kinderen een vak moeten laten leren.
3
Reageer op deze recensie