Lezersrecensie
Realiteit ontbreekt
In ‘De bigamist‘ maken we kennis met Emma. Emma heeft een zware tijd achter de rug en meldt zich aan bij een rouwverwerkingsgroep.
Haar bezoek zet een reeks gebeurtenissen in gang die haar leven zullen veranderen. Al is het nog maar de vraag op welke manier…
‘De bigamist‘ is verdeeld in vijf delen. Waar ik normaliter normaal direct een bepaalde structuur herken in een verdeling, was dit bij dit boek niet het geval. De verdeling in delen voegde voor mij niets toe aan een eventuele tijdlijn.
Het verhaal begint met een proloog dat wat mij betreft echter wel meteen de toon zet voor het verhaal. De ontdekking die Emma doet schept meteen een band tussen de lezer en Emma.
Het verhaal dat volgt speelt zich veertien maanden eerder af.
Het overgrote deel is geschreven vanuit Emma (in de derde persoon). Dit maakt dat we haar wat mij betreft aardig leren kennen.
Rona Halsall heeft Emma en haar leven zodanig beschreven dat je als lezer niet anders kunt dan met haar meeleven. Ze weet je met haar schrijfstijl echt de belevingswereld van Emma in te trekken.
Dit komt de daaropvolgende wendingen in het verhaal ten goede, aangezien je als lezer gevoelsmatig een kant hebt gekozen.
En dit is een interessant gegeven.
Want de gebeurtenissen die zich afspelen evenals de perspectieven die verderop in het verhaal worden toegevoegd, laten je twijfelen aan je eigen gevoel en inschattingsvermogen.
Een sterk punt wat betreft die uitwerking dus.
Voor mij hielden hier de sterke punten echter wel op helaas.
Met het toevoegen van twee andere perspectieven heeft Rona verschillende wendingen willen toevoegen aan het verhaal. En die wendingen zijn er inderdaad. Het ontbreekt echter aan een goede uitwerking met verdieping om deze wendingen realistisch over te laten komen.
Daarnaast maken personages domme keuzes en/of opmerkingen. Personages die niet checken of iemand wel echt dood is bijvoorbeeld.
Dit soort zaken haalden voor mij direct de net opgebouwde spanning uit het verhaal en werden een bron van ergernis. Vooral omdat sommige dingen absoluut niet strookten met de uiteindelijke conclusies en acties van de personages.
De wendingen die waren bedoeld om de lezer te verbazen/verrassen, pakten daardoor niet realistisch uit.
Het deed de opbouw aan spanning en de ontwikkeling van het verhaal geen goed.
In het laatste deel van het boek heeft Rona Halsall het een en ander recht willen breien en maakt ze tevens een sprong terug in de tijd van enkele dagen, maar ook van enkele maanden vooruit.
Dit voelde voor mij wat rommelig aan en ook dit zorgde niet voor de spanning waarop ik hoopte in deze psychologische thriller.
Met al het bovenstaande kan het geen verrassing zijn dat ook het einde voor mij een domper was.
Er is absoluut een behoorlijke twist aanwezig, maar met het ontbreken van de juiste uitwerking, ontwikkeling en verdieping, komt deze volledig uit lucht vallen en past hij zeker niet bij de personages die we hebben leren kennen.
Conclusie
Een boek vol geheimen, maar om de geheimzinnigheid te ervaren en te voelen moet de uitwerking goed zijn.
Helaas was dit wat mij betreft niet het geval in ‘De bigamist‘.
Waar Rona Halsall heel sterk begon met het personage van Emma, waardoor je als lezer echt met haar ging meeleven, verknalde ze dit zelf zodra er onlogische keuzes en acties aan het verhaal werden toegevoegd.
Het verhaal begon sterk, maar zwakte alleen maar verder af als je het mij vraagt. Het ontbrak gewoon aan een goede uitwerking en verdieping om van deze thriller te maken wat het had kunnen zijn.
Ondanks mijn punten van aandacht, leest het boek vlot genoeg weg. En als je niet zoveel belang hecht aan realisme in psychologische thrillers, denk ik absoluut dat je er van kunt genieten.
Voor mij was het helaas niet wat ik ervan hoopte.
Haar bezoek zet een reeks gebeurtenissen in gang die haar leven zullen veranderen. Al is het nog maar de vraag op welke manier…
‘De bigamist‘ is verdeeld in vijf delen. Waar ik normaliter normaal direct een bepaalde structuur herken in een verdeling, was dit bij dit boek niet het geval. De verdeling in delen voegde voor mij niets toe aan een eventuele tijdlijn.
Het verhaal begint met een proloog dat wat mij betreft echter wel meteen de toon zet voor het verhaal. De ontdekking die Emma doet schept meteen een band tussen de lezer en Emma.
Het verhaal dat volgt speelt zich veertien maanden eerder af.
Het overgrote deel is geschreven vanuit Emma (in de derde persoon). Dit maakt dat we haar wat mij betreft aardig leren kennen.
Rona Halsall heeft Emma en haar leven zodanig beschreven dat je als lezer niet anders kunt dan met haar meeleven. Ze weet je met haar schrijfstijl echt de belevingswereld van Emma in te trekken.
Dit komt de daaropvolgende wendingen in het verhaal ten goede, aangezien je als lezer gevoelsmatig een kant hebt gekozen.
En dit is een interessant gegeven.
Want de gebeurtenissen die zich afspelen evenals de perspectieven die verderop in het verhaal worden toegevoegd, laten je twijfelen aan je eigen gevoel en inschattingsvermogen.
Een sterk punt wat betreft die uitwerking dus.
Voor mij hielden hier de sterke punten echter wel op helaas.
Met het toevoegen van twee andere perspectieven heeft Rona verschillende wendingen willen toevoegen aan het verhaal. En die wendingen zijn er inderdaad. Het ontbreekt echter aan een goede uitwerking met verdieping om deze wendingen realistisch over te laten komen.
Daarnaast maken personages domme keuzes en/of opmerkingen. Personages die niet checken of iemand wel echt dood is bijvoorbeeld.
Dit soort zaken haalden voor mij direct de net opgebouwde spanning uit het verhaal en werden een bron van ergernis. Vooral omdat sommige dingen absoluut niet strookten met de uiteindelijke conclusies en acties van de personages.
De wendingen die waren bedoeld om de lezer te verbazen/verrassen, pakten daardoor niet realistisch uit.
Het deed de opbouw aan spanning en de ontwikkeling van het verhaal geen goed.
In het laatste deel van het boek heeft Rona Halsall het een en ander recht willen breien en maakt ze tevens een sprong terug in de tijd van enkele dagen, maar ook van enkele maanden vooruit.
Dit voelde voor mij wat rommelig aan en ook dit zorgde niet voor de spanning waarop ik hoopte in deze psychologische thriller.
Met al het bovenstaande kan het geen verrassing zijn dat ook het einde voor mij een domper was.
Er is absoluut een behoorlijke twist aanwezig, maar met het ontbreken van de juiste uitwerking, ontwikkeling en verdieping, komt deze volledig uit lucht vallen en past hij zeker niet bij de personages die we hebben leren kennen.
Conclusie
Een boek vol geheimen, maar om de geheimzinnigheid te ervaren en te voelen moet de uitwerking goed zijn.
Helaas was dit wat mij betreft niet het geval in ‘De bigamist‘.
Waar Rona Halsall heel sterk begon met het personage van Emma, waardoor je als lezer echt met haar ging meeleven, verknalde ze dit zelf zodra er onlogische keuzes en acties aan het verhaal werden toegevoegd.
Het verhaal begon sterk, maar zwakte alleen maar verder af als je het mij vraagt. Het ontbrak gewoon aan een goede uitwerking en verdieping om van deze thriller te maken wat het had kunnen zijn.
Ondanks mijn punten van aandacht, leest het boek vlot genoeg weg. En als je niet zoveel belang hecht aan realisme in psychologische thrillers, denk ik absoluut dat je er van kunt genieten.
Voor mij was het helaas niet wat ik ervan hoopte.
1
Reageer op deze recensie