Klein dipje maar meer persoonlijkheid

‘De poppenmeester’ is het derde boek in de Major Crimes serie van Sam Holland.

En om meteen met de deur in huis te vallen, nee de boeken zijn niet los van elkaar te lezen.

In dit derde deel krijgt Cara Elliot weer een vreemde en gruwelijke zaak in haar schoot geworpen. Wat lijkt op een mogelijke zelfmoord, veranderd al vlug in iets duisterders.

Ook haar broer Nate zien we weer terug in dit deel en laten we het er op houden dat het team in zijn totaliteit absoluut niet zichzelf is na alle gebeurtenissen in de twee voorgaande boeken.

Alles heeft er nogal, logisch, behoorlijk ingehakt.

Wat mij meteen brengt bij een puntje van aandacht. Een duidelijkere korte recap van de voorgaande gebeurtenissen tussen de regels door had fijn geweest. Ik had de twee voorgaande boeken niet meer zo helder in mijn hoofd.

Qua verhaallijn moet ik bekennen dat de zaak qua uitwerking het een en ander miste. Ik miste het goede recherche werk van de eerste twee boeken en de scherpzinnigheid van de rechercheurs.

Het leek alsof het onderzoek er minder toe deed en dat het verhaal vooral gericht was op het team van Cara Elliot en hun herstel na de vorige intense zaken.

Dit is natuurlijk helemaal prima. Echter kwamen daardoor de huidige gebeurtenissen en het onderzoek op mij wat chaotisch over. Ook viel de spanning daardoor, wat mij betreft, soms weg.

Gezien het behoorlijk pittige thema in dit verhaal, zelfmoord, had ik hier dus zeker meer van verwacht. Ik “voelde” het niet in deze derde thriller van Sam Holland.

Qua personages, en dan heb ik het over Cara en Nate Elliot en het team van Cara, was gelukkig voldoende uitwerking en verdieping aanwezig.

We weten nu zeker meer over hun achtergronden en hoe zij omgaan met dat wat ze dagelijks meemaken, maar ook waarmee hun eigen persoonlijke rugzak gevuld is.

Het maakte de personages realistisch en deze verdieping was zeker prettig.

Sam’s schrijfstijl is evenals de voorgaande boeken vlot en beeldend. En doordat de hoofdstukken niet lang zijn, is het gemakkelijk om lekker door te lezen.

Het einde laat een mooi lijntje open voor een vervolg. Al hoop ik dat Sam zich dan weer iets meer richt op een goede moordzaak.

Conclusie
‘De poppenmeester‘ is helaas niet mijn favoriet uit deze serie.

Het voelde alsof Sam een beetje zoekende was naar een balans tussen een nieuwe gruwelijke zaak en daarnaast de herstelperiode van haar personages.

Hierdoor voelde het verhaal soms wat warrig aan, kwam het thema zelfmoord niet lekker uit de verf naar mijn mening en viel de spanning wat weg omdat er meer aandacht uitging naar het team van Cara Elliot.

De keerzijde is wel dat zowel Cara als Nate en de rest van het team verdieping krijgen en dat we ze beter leren kennen op persoonlijk vlak.

De personages werden daardoor realistisch neergezet en dat gaf het verhaal persoonlijkheid.

Het verhaal is nog steeds fijn geschreven, maar in mijn ogen haalde deze thriller het niveau van de andere twee net even niet deze keer.

Wel kijk ik uiteraard weer uit naar een volgend boek van Sam Holland!