Gruwelijke details en een interessante twist!

‘De postzegelverzamelaar’ begint met een zeer interessant proloog. Het proloog bestaat namelijk uit twee delen.

Vooral het eerste deel zet direct de toon voor het verhaal, want we krijgen direct te maken met een gruwelijk begin. Ik liep meteen warm bij de details en wilde meer weten.

Ook het tweede deel van het proloog was interessant en het wordt duidelijk dat Nicolas nog meer gruwelijks voor ons in petto heeft…

Wat volgt is een verhaal dat afwisselend wordt verteld vanuit verschillende personages en dus perspectieven.

Ook zijn er hoofdstukken die zich in het verleden afspelen en een schrijnend verhaal vertellen van een jonge jongen.

Eerlijk is eerlijk, ik moest even wennen aan de afwisseling tussen de personages.

Maar naarmate het verhaal vordert en je de personages beter leert kennen, wordt deze thriller nagelbijtend spannend.

Want wat heeft het één met het ander te maken en wie kunnen we in dit verhaal vertrouwen?

De afwisseling tussen perspectieven en heden en verleden geeft deze thriller een fijne dynamiek. Tevens wordt de spanning op deze manier goed opgebouwd.

Het verhaal is daarnaast ook nog verdeeld in een dag en een nacht gedeelte. Nicolas laat ons echter in het ongewisse wat betreft een eventuele tijdlijn en dat komt fascinerend tot een climax aan het einde van het boek.

Als je het mij vraagt heeft hij met deze afwisseling en verdeling absoluut gezorgd voor een goede opbouw aan spanning en daarnaast een twist in het verhaal die je niet ziet aankomen.

Ook de betrokken personages waren verrassend en uniek. Zelf hou ik van personages die niet perfect zijn, en in ‘De postzegelverzamelaar’ is werkelijk geen één personage perfect.

Dit maakt dat wat ze doen en zeggen realistisch overkomt.

Daarnaast zijn de belangrijkste personages in dit verhaal goed uitgewerkt en hebben ze behoorlijk wat verdieping qua achtergrond.

Wat het verhaal betreft weidt Nicolas soms iets teveel uit over details. Details die wat mij betreft niet allemaal relevant zijn voor het verhaal, zoals de werking van het postkantoorsysteem in Zwitserland.

De hoeveelheid aan details en weetjes haalde soms de spanning uit het verhaal.

Hier had van mij dus zeker het één en ander in geschrapt mogen worden.

Desalniettemin is het complete plaatje wat mij betreft absoluut geslaagd. Zeker omdat Nicolas zeer beeldend kan schrijven wat ook de gruwelijke details ten goede komt.

De twist aan het einde kwam voor mij als een verrassing en daar werd ik als lezer vrolijk van!

Echter bleef ik wel met een aantal vragen achter.

Dit boek kent ook een verrassende verdeling aan het einde, want we vinden niet één maar twéé epilogen. Het waarom of het nut was mij alleen niet helemaal duidelijk.

Conclusie
‘De postzegelverzamelaar’ is wat mij betreft een heerlijke thriller om in weg te duiken.

De gruwelijke details maken de hier en daar te langdradige en onnodige details meer dan goed.

Nicolas heeft absoluut een interessante thriller weten te schrijven en weet hoe hij zijn personages op een sterke manier neer moet zetten.

Het verhaal heeft mij positief verrast door de verschillende twists en mij zeker nieuwsgierig gemaakt naar een volgend boek van Nicolas!