Dit avontuur smaakt naar meer

In ‘De ravenjongens’ maken we kennis met Blue.

Blue komt uit een zeer spirituele familie en woont niet alleen samen met haar moeder, maar ook met diens vriendinnen die als tantes voor Blue zijn. Een huis vol gezelligheid dus.

Hoewel haar familie gezegend is met gaven, is dat bij Blue niet helemaal het geval. Ze bezit niet de helderziende gaven van haar moeder en tantes, maar kan deze met haar aanwezigheid wel versterken.

Haar hele leven lang is haar verteld dat zij haar ware liefde op een dag zal vermoorden. Blue is dan ook absoluut niet van plan verliefd te worden. Totdat zij het pad kruist met de Ravenjongens. Studenten van de lokale privéschool Aglionby.

Met deze interessante ontmoeting tussen Blue en de Ravenjongens, begint er een avontuur dat verschillende wendingen neemt. En waar het eindigt? Dat is nog maar de vraag.

Toen ik startte in dit boek, moest ik in eerste instantie enorm wennen aan de schrijfstijl van Maggie Stiefvater.

Ik vond veel dingen verwarrend en ook haar wijze van schrijven was naar mijn idee behoorlijk vaag.

De personages in dit verhaal hebben een doel, maar dit doel en het belang hiervan was mij niet meteen duidelijk. Het duurde dan ook even voordat ik de personages in mijn hart kon sluiten en het verhaal kon volgen.

Toen dat eenmaal gebeurde, was ik echter helemaal om. Alle betrokken personages komen aan bod en hebben voor dit eerste deel de juiste hoeveelheid verdieping.

Hoewel ik niet perse een grote fan ben van Blue, ben ik dat wel van de Ravenjongens. Vooral de complexiteit van hun karakters vond ik geweldig en naar mijn mening heeft Maggie dit absoluut goed uitgewerkt.

Dit geldt wat mij betreft ook voor de dynamiek tussen de jongens en Blue. Samen blijken zij een bijzondere groep te zijn die elkaar echt aanvullen.

Mede dankzij de personages, was de rest van het verhaal interessant en hier en daar spannend.

De bijzondere twists in het verhaal laten je balanceren op de rand van magie en werkelijkheid.

Het einde van het verhaal was een soort van afsluiting, maar toch ook niet. We weten dat het een serie is, maar het had niet echt een cliffhanger.

Ik ben in ieder geval wel benieuwd geworden naar het vervolg.

Conclusie
Ik moest echt wennen aan de schrijfstijl van Maggie Stiefvater en het koste mij daarom wat moeite om in het verhaal te komen.

Ik had gewoonweg teveel vragen aan het begin van het boek en miste wat uitwerking.

Gaandeweg sloot ik de personages echter in mijn hart en wist vooral de complexiteit van de Ravenjongens mij enorm te boeien.

Het verhaal kent verrassende wendingen die ik niet zag aankomen en ik ben heel benieuwd hoe de queeste van de Ravenjongens en Blue in de volgende delen zal gaan verlopen.