Leuk instapboek, twijfels bij uitwerking

‘Het laatste leven van Lori Mills‘ van Max Boucherat is alweer het vijftiende deel in de Horrorland-serie.

Dit verhaal brengt een mix van horror, mysterie en gaming-elementen samen.

Het idee is veelbelovend: de elfjarige Lori blijft voor het eerst alleen thuis en besluit het ervan te nemen. Uiteraard doet ze alles wat haar moeder haar gezegd heeft niet te doen. En wat begint als een onschuldige avond, verandert al snel in een nachtmerrie wanneer ze vast komt te zitten in haar favoriete game, Voxminer. Wat volgt, is een strijd tegen een duistere kracht, waarbij Lori haar best moet doen om te overleven.

Het idee van een game die tot leven komt, is op zichzelf niet nieuw, maar kan enorm spannend uitpakken.

Max Boucherat heeft een beeldende schrijfstijl, waardoor de game-elementen levendig aanvoelen. Toch schiet het verhaal op bepaalde vlakken tekort, vooral voor lezers die wat meer context en verdieping verwachten.

Vanaf het begin mist het verhaal een duidelijke opbouw naar de hoofdgebeurtenis: Lori’s wereld verandert plotseling, maar er wordt nauwelijks context of uitleg gegeven. Dit maakt het lastig om echt mee te leven met haar situatie of de spanning volledig te voelen. Daarnaast lijkt er een grote nadruk te liggen op de beschrijvingen van Voxminer, wat interessant kan zijn, maar niet altijd relevant is voor de spanning van het verhaal zelf. Hierdoor voelt het soms alsof de plot stilstaat.

Een ander punt is de ontwikkeling van Lori als personage. Hoewel haar vriendschap met Charlie meerdere keren benoemd wordt, krijgt deze pas echt vorm tegen het einde van het boek. Dit is jammer, want hun band had juist meer emotionele diepgang kunnen toevoegen aan het verhaal.

Wat daarnaast opvalt, is Lori’s herhaalde uitspraak dat ze haar lichaam geweldig vindt. Hoewel zelfliefde een belangrijk thema kan zijn, voelt deze uitspraak hier uit de lucht gegrepen. Het wordt nergens echt onderbouwd of verklaard, waardoor het eerder verwarrend dan krachtig overkomt.

Ondanks de veelbelovende horror-elementen voelt ‘Het laatste leven van Lori Mills’ nergens echt eng of beklemmend. Dit komt vooral doordat er te veel ontbreekt: de achtergrond van de dreiging, een sterke opbouw van spanning en een duidelijke connectie tussen Lori en het gevaar dat op haar afkomt. Hierdoor blijft het verhaal vooral op de oppervlakte en wist het mij in ieder geval niet écht mee te slepen.

Conclusie
Max Boucherat heeft zonder twijfel geprobeerd zich in de belevingswereld van jonge gamers te verplaatsen, en daar zal de jeugdige doelgroep waarschijnlijk ook de charme van inzien.

Echter, voor mij schiet het boek tekort op het gebied van spanning, context en karakterontwikkeling. Hoewel het een leuke toevoeging is aan de Horrorland-serie, heeft het me niet volledig kunnen overtuigen.

Voor mij ontbrak de spanning en Max heeft naar mijn mening zijn focus op de verkeerde zaken gelegd. Hij wilde teveel van alles en dat zorgde ervoor dat het geheel voelde als los zand.

Voor mij was het te oppervlakkig en ook de wat kritischere jeugd gaat het één en ander missen in dit verhaal denk ik.

Wel ben ik van mening dat het een leuk instapverhaal is voor kinderen van acht jaar.