Thriller of familie drama?

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: ‘Het verkeerde kind’ van M.J. Arlidge en Julia Crouch wordt gepresenteerd als een thriller, maar voor mij voelde het meer als een familiedrama met een onderhuidse spanning.

Het verhaal bouwt langzaam op – een echte slow burn – en hoewel er zeker een dreigende sfeer aanwezig is, miste ik de nagelbijtende spanning die ik van een thriller verwacht.

Ja, de verdwijning van een baby is intens. En zeker wanneer zowel de media als naasten de moeder in eerste instantie verdenken. Hoewel ik met het personage van Sarah weinig op had, kon ik wat betreft de valse beschuldigingen iets met haar meeleven.

Echter kreeg ik gedurende dit verhaal geen echte band met de personages. Er werd niet genoeg diepgang geboden om het echt te voelen. Zeker bij de mogelijke dader had ik gehoopt op meer uitwerking, zodat het verhaal meer impact had. Hierdoor bleef het verhaal wat vlak en kon het me niet volledig meeslepen.

Ook de kant van de politie en het onderzoeksteam was behoorlijk onderbelicht. In dit verhaal vervulden zij slechts een amateuristische bijrol.

Ondanks bovenstaande is de schrijfstijl wel vlot en is er voldoende afwisseling tussen perspectieven.

Een sterk punt vond ik de manier waarop de mediahectiek rondom de verdwijning van baby Max werd neergezet. De invloed van sociale media en de publieke opinie voelde beklemmend en realistisch, iets wat zeker bijdroeg aan de spanning van het verhaal.

Het einde vond ik iets te abrupt en te summier uitgewerkt naar mijn smaak.

Conclusie
Hoewel ik de samenwerking tussen Arlidge & Broadribb geslaagd vond, haalde deze samenwerking het net niet in mijn ogen.

‘Het verkeerde kind’ is een prima thriller voor tussendoor, maar is wat mij betreft geen absolute must-read.

Voor mij persoonlijk geen hoogtepunt binnen het genre dus.