Lezersrecensie
Stil van
Sommige boeken laten je niet meer los. ‘Ik was twaalf en fietste naar huis’ is er zo één.
In dit indrukwekkende en persoonlijke verhaal, vertelt Sabine Dardenne over haar ontvoering door Marc Dutroux en de 80 angstaanjagende dagen die daarop volgden.
Ze was pas twaalf jaar oud toen ze op weg naar school werd meegenomen en opgesloten in een kelder in zijn huis in Marcinelle.
Tijdens haar gevangenschap werd ze psychologisch en fysiek mishandeld, terwijl Dutroux haar probeerde te manipuleren door te doen alsof hij haar beschermde tegen nog ergere dingen.
Op 15 augustus 1996 werd ze, samen met Laetitia Delhez, door de politie bevrijd na de arrestatie van Dutroux. Uiteindelijk bleek hij verantwoordelijk te zijn voor de ontvoering en moord op meerdere jonge meisjes.
Sabine beschrijft in dit boek al haar actieve herinneringen. Vanaf het moment dat zij in een busje werd gesleurd, tot aan het moment dat ze als twintiger de dader recht in de ogen kijkt tijdens de rechtszaak.
En dit was intens kan ik je vertellen.
Wanneer Sabine vertelt over haar tijd in gevangenschap en hoe manipulatief Dutroux zich gedroeg, voelde ik vooral veel woede. Het is onvoorstelbaar dat iemand dat een kind, en in zijn geval meerdere kinderen, kan aandoen.
Toch gaat dit boek niet alleen over haar gevangenschap.
Sabine beschrijft ook hoe ze omging met de enorme media-aandacht na haar bevrijding, haar herstel en de rechtszaak tegen Dutroux.
Wat dit boek zo indrukwekkend maakt, is de manier waarop Sabine schrijft. Ze houdt het feitelijk en to the point, zonder zichzelf neer te zetten als een slachtoffer.
De verschrikkelijke dingen die haar zijn overkomen worden beschreven zonder echt in detail te treden, en nergens wordt het sensationeel. Ondanks alles voel je door het hele boek heen haar kracht en vastberadenheid.
En die kracht en die vastberadenheid zijn ongelooflijk inspirerend.
Als lezer vraag je je echt af waar ze deze kracht vandaan haalt en dit ontroerde mij enorm.
Sabine sluit haar verhaal af met hoe het op dat moment met haar gaat. En ze maakt meer dan duidelijk dat niets haar eronder zal krijgen.
Conclusie
Sabine Dardenne schreef dit boek om haar eigen verhaal te vertellen en om duidelijk te maken dat ze meer is dan ‘het meisje dat Dutroux ontvoerde’.
Wat mij betreft is zij hier absoluut in geslaagd. Haar vechtlust komt duidelijk naar voren.
Het is een heftig, maar ook inspirerend verhaal over overleven en veerkracht.
Na het lezen van dit boek kun je niet anders dan diep respect en bewondering hebben voor haar. Een aangrijpend en onvergetelijk verhaal dat je bijblijft.
In dit indrukwekkende en persoonlijke verhaal, vertelt Sabine Dardenne over haar ontvoering door Marc Dutroux en de 80 angstaanjagende dagen die daarop volgden.
Ze was pas twaalf jaar oud toen ze op weg naar school werd meegenomen en opgesloten in een kelder in zijn huis in Marcinelle.
Tijdens haar gevangenschap werd ze psychologisch en fysiek mishandeld, terwijl Dutroux haar probeerde te manipuleren door te doen alsof hij haar beschermde tegen nog ergere dingen.
Op 15 augustus 1996 werd ze, samen met Laetitia Delhez, door de politie bevrijd na de arrestatie van Dutroux. Uiteindelijk bleek hij verantwoordelijk te zijn voor de ontvoering en moord op meerdere jonge meisjes.
Sabine beschrijft in dit boek al haar actieve herinneringen. Vanaf het moment dat zij in een busje werd gesleurd, tot aan het moment dat ze als twintiger de dader recht in de ogen kijkt tijdens de rechtszaak.
En dit was intens kan ik je vertellen.
Wanneer Sabine vertelt over haar tijd in gevangenschap en hoe manipulatief Dutroux zich gedroeg, voelde ik vooral veel woede. Het is onvoorstelbaar dat iemand dat een kind, en in zijn geval meerdere kinderen, kan aandoen.
Toch gaat dit boek niet alleen over haar gevangenschap.
Sabine beschrijft ook hoe ze omging met de enorme media-aandacht na haar bevrijding, haar herstel en de rechtszaak tegen Dutroux.
Wat dit boek zo indrukwekkend maakt, is de manier waarop Sabine schrijft. Ze houdt het feitelijk en to the point, zonder zichzelf neer te zetten als een slachtoffer.
De verschrikkelijke dingen die haar zijn overkomen worden beschreven zonder echt in detail te treden, en nergens wordt het sensationeel. Ondanks alles voel je door het hele boek heen haar kracht en vastberadenheid.
En die kracht en die vastberadenheid zijn ongelooflijk inspirerend.
Als lezer vraag je je echt af waar ze deze kracht vandaan haalt en dit ontroerde mij enorm.
Sabine sluit haar verhaal af met hoe het op dat moment met haar gaat. En ze maakt meer dan duidelijk dat niets haar eronder zal krijgen.
Conclusie
Sabine Dardenne schreef dit boek om haar eigen verhaal te vertellen en om duidelijk te maken dat ze meer is dan ‘het meisje dat Dutroux ontvoerde’.
Wat mij betreft is zij hier absoluut in geslaagd. Haar vechtlust komt duidelijk naar voren.
Het is een heftig, maar ook inspirerend verhaal over overleven en veerkracht.
Na het lezen van dit boek kun je niet anders dan diep respect en bewondering hebben voor haar. Een aangrijpend en onvergetelijk verhaal dat je bijblijft.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Priscilla
Gesponsord
Een moeder zal alles op alles zetten om haar zoon vrij te pleiten, maar is hij wel zo onschuldig als ze denkt? Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
