Leuk en origineel concept!

Wat als je het verhaal van je lievelingsboek in kon stappen om je eigen leven te redden?

Wat als je voor één keer de schurk mag zijn in plaats van de held?

Volgens mij heb je dan een onvergetelijk avontuur te pakken.

En dat is precies wat ‘Lang leve het kwaad‘ van Sarah Rees Brennan is: een onvergetelijk avontuur.

‘Lang leve het kwaad‘ is het eerste fantasy boek voor volwassenen van Sarah Rees Brennan en is het eerste boek in de ‘Tijd van ijzer’ trilogie.

Sarah is bekend van haar Young Adult boeken naar het schijnt. Deze heb ik echter nooit gelezen, want ik had nog nooit van Sarah gehoord.

Het verhaal van ‘Lang leve het kwaad‘ sprak mij echter meteen aan.

In dit verhaal ontmoeten we Rae. Rae is ongeneeslijk ziek, en laten we het er op houden dat het einde voor haar nadert.

Waar dit normaliter voor mij een trigger is, was dat in dit verhaal niet het geval. Dit had alles te maken met de humor van Rae en de wijze waarop zij omgaat met haar ziekte en het verhaal dat volgt.

En daarnaast heeft dit denk ik ook te maken met het feit dat Sarah zelf ook tegen deze ziekte heeft moeten vechten.

Voor mij was het de eerste keer dat ik herkenning vond zonder dat het meteen heel zwaar voelde. Het zorgde ervoor dat ik zowel Rae als Sarah meteen in mijn hart sloot.

Het verhaal heeft wat mij betreft een bijzondere uitwerking. We hebben fictie in een fantasy verhaal.

Het feit dat Rae getransporteerd wordt naar een fictieve wereld en ook nog eens een personage wordt dat op het punt staat om iets te overkomen, trok meteen mijn aandacht.

Rae is een vlot personage met donkere humor en een vlotte babbel. Voor de personages in het verhaal kraamt ze zo nu en dan onzin uit als ze in haar eigen hedendaagse taal spreekt.

Dit maakte de dialogen tussen de personages dynamisch en grappig.

Naast het perspectief van Rae vinden we nog meerdere perspectieven. Allen zijn geschreven vanuit de derde persoon.

Ik ben van mening dat de betrokken personages voldoende zijn uitgewerkt en we vinden hier en daar de nodige verdieping.

Wat mij wel direct op viel, was dat de toon van het verhaal in combinatie met de uitwerking, voor mij niet aanvoelde als een fantasy boek voor volwassenen.

De meeste personages zijn rond de negentien en twintig jaar oud en daarnaast voelden de dialogen “jong” aan.

Hieruit blijkt dat Sarah Rees een auteur voor Young Adults is.

Overigens heeft dit mij niet gestoord tijdens het lezen. Maar ik vond het zeker een opmerking waard.

De schrijfstijl van Sarah is vlot en beeldend, dus het koste mij absoluut geen moeite om helemaal in het verhaal te stappen.

Hier en daar vliegt ze misschien wat uit de bocht, maar het paste bij het verhaal en de personages.

Het verhaal was in mijn ogen spannend en interessant. Het concept vond ik geweldig, en ook de uitwerking was wat mij betreft zeker voldoende.

Qua world building had ik graag iets meer uitwerking willen zien om wat zaken nader te verklaren.

De personages zijn unieke persoonlijkheden en ik vond ze interessant. Online las ik dat iemand ze “vlak” noemde, maar dit herken ik niet.

Het verhaal kent verschillende verrassende wendingen en omdat het vlot geschreven is, leest het heerlijk weg.

Het einde verraste mij en ik kijk enorm uit naar het vervolg!

Conclusie
Een verhaal in een verhaal. ‘Lang leve het kwaad‘ is wat mij betreft een leuk concept!

De vibes van het verhaal deden mij een beetje denken aan de Caraval trilogie van Stephanie Garber en aan de tv-serie ‘Once upon a time‘.

De world building had in mijn ogen iets beter gekund, maar het was niet storend en de personages maakten een hoop goed.

‘Lang leve het kwaad‘ is een gaaf avontuur waarin het nog maar de vraag is of het kwaad zal zegevieren. Of de helden in dit geval.

Ondanks dat ik het geen fantasy voor volwassenen vond, heb ik absoluut genoten van dit eerste boek.