Lezersrecensie
Indrukwekkend en informatief
Sommige boeken grijpen je meteen, nog voordat je de eerste bladzijde hebt omgeslagen. ‘TBS’ van Hans Faber was er voor mij zo eentje.
Misschien komt het omdat ik het onderwerp altijd al intrigerend vond, of omdat je er in het nieuws vaak iets over hoort – maar dan vooral de heftigste, meest negatieve kanten. Toch is het systeem achter zo’n zware maatregel als tbs veel complexer en genuanceerder dan wat je in een krantenkop leest. En dát maakt dit boek zo ontzettend waardevol.
Hans Faber, de oom van Anne Faber, schrijft niet alleen als journalist, maar toch ook als nabestaande. Zijn nicht werd iets verschrikkelijks aangedaan en om het leven gebracht door Michael P., een man met een ernstig psychiatrisch verleden. Heftig. En precies daarom is dit boek zo krachtig.
Hans Faber weet zijn eigen ervaring te koppelen aan een diepgravend onderzoek naar hoe het tbs-systeem in Nederland werkt – en waar het grandioos mis kan gaan. Ik vond het enorm sterk hoe hij toch met een open blik in de wereld van het tbs- systeem durfde te stappen en in gesprek ging met verschillende patiënten en behandelaren.
Hij vertelt over zijn eigen vooroordelen, maar ook wat de gesprekken met patiënten hem uiteindelijk brengen. Dit maakt dit boek behalve informatief ook heel persoonlijk. Als lezer voelt het alsof je net als Hans Faber heel dichtbij komt.
Wat ik ook waardeerde aan het boek, is dat het niet blijft hangen in boosheid of sensatie.
Hans Faber heeft een vlotte pen, waardoor het ondanks het zware onderwerp prettig leest. Hij slaagt erin om de balans te vinden tussen feitelijke informatie en persoonlijke verhalen. Die combinatie maakt het boek toegankelijk, interessant én indrukwekkend.
Zo leer je als lezer hoe het tbs-systeem zich door de jaren heen heeft ontwikkeld, welke rol psychiaters, rechters en beleidsmakers spelen, maar vooral ook: wat het betekent om patiënt te zijn binnen zo’n kliniek. Want ja, het gaat om mensen die iets vreselijks hebben gedaan – maar het blijven mensen. En Hans Faber weet op indrukwekkende wijze ook die andere kant te laten zien.
Je voelt soms zelfs sympathie of in elk geval begrip, zonder dat het de ernst van de misdaden wegneemt. Dat is knap.
Het meest aangrijpende vond ik de persoonlijke verhalen van de tbs’ers die hij sprak. Ze laten je nadenken over schuld, straf, behandeling en tweede kansen. Juist die persoonlijke betrokkenheid geeft het boek extra lading.
De verhalen van ‘Egbert’ en Martien Hunnik hebben het meest indruk op mij gemaakt.
‘Egbert’, terecht een tbs- maatregel opgelegd gekregen, heeft een verschrikkelijke levensloop achter de rug. Echter heeft hij bewust zelf de keuze gemaakt niet zonder begeleiding te willen. Vooral omdat onze maatschappij hem angst inboezemt. De structuur binnen het tbs- systeem en de behandeling geeft hem rust en veiligheid.
Martien Hunnik heeft jarenlang onterecht vastgezeten en heeft onterecht een tbs- maatregel opgelegd gekregen. Het systeem in het verleden heeft gefaald in zijn casus en dit was absoluut een aangrijpend verhaal. Want hoe overtuig je anderen (als kwetsbaar persoon) dat je iets niet hebt gedaan en je niet wordt geloofd, omdat je wel degelijk even in de “war” bent?
’TBS’ is een boek dat stof tot nadenken geeft. Een boek dat ook de andere kant laat zien. Indrukwekkend.
Conclusie
Hans Faber heeft met ‘TBS’ een informatief, confronterend en bijzonder goed boek geschreven.
De persoonlijke ervaringen van Hans Faber zijn voelbaar en ik heb veel bewondering voor de balans tussen objectiviteit en eigen gevoelens.
Een must-read voor iedereen die verder durft te kijken dan de sensatie in het nieuws en zich afvraagt hoe we als maatschappij omgaan met daders, slachtoffers en de grenzen van behandeling.
Misschien komt het omdat ik het onderwerp altijd al intrigerend vond, of omdat je er in het nieuws vaak iets over hoort – maar dan vooral de heftigste, meest negatieve kanten. Toch is het systeem achter zo’n zware maatregel als tbs veel complexer en genuanceerder dan wat je in een krantenkop leest. En dát maakt dit boek zo ontzettend waardevol.
Hans Faber, de oom van Anne Faber, schrijft niet alleen als journalist, maar toch ook als nabestaande. Zijn nicht werd iets verschrikkelijks aangedaan en om het leven gebracht door Michael P., een man met een ernstig psychiatrisch verleden. Heftig. En precies daarom is dit boek zo krachtig.
Hans Faber weet zijn eigen ervaring te koppelen aan een diepgravend onderzoek naar hoe het tbs-systeem in Nederland werkt – en waar het grandioos mis kan gaan. Ik vond het enorm sterk hoe hij toch met een open blik in de wereld van het tbs- systeem durfde te stappen en in gesprek ging met verschillende patiënten en behandelaren.
Hij vertelt over zijn eigen vooroordelen, maar ook wat de gesprekken met patiënten hem uiteindelijk brengen. Dit maakt dit boek behalve informatief ook heel persoonlijk. Als lezer voelt het alsof je net als Hans Faber heel dichtbij komt.
Wat ik ook waardeerde aan het boek, is dat het niet blijft hangen in boosheid of sensatie.
Hans Faber heeft een vlotte pen, waardoor het ondanks het zware onderwerp prettig leest. Hij slaagt erin om de balans te vinden tussen feitelijke informatie en persoonlijke verhalen. Die combinatie maakt het boek toegankelijk, interessant én indrukwekkend.
Zo leer je als lezer hoe het tbs-systeem zich door de jaren heen heeft ontwikkeld, welke rol psychiaters, rechters en beleidsmakers spelen, maar vooral ook: wat het betekent om patiënt te zijn binnen zo’n kliniek. Want ja, het gaat om mensen die iets vreselijks hebben gedaan – maar het blijven mensen. En Hans Faber weet op indrukwekkende wijze ook die andere kant te laten zien.
Je voelt soms zelfs sympathie of in elk geval begrip, zonder dat het de ernst van de misdaden wegneemt. Dat is knap.
Het meest aangrijpende vond ik de persoonlijke verhalen van de tbs’ers die hij sprak. Ze laten je nadenken over schuld, straf, behandeling en tweede kansen. Juist die persoonlijke betrokkenheid geeft het boek extra lading.
De verhalen van ‘Egbert’ en Martien Hunnik hebben het meest indruk op mij gemaakt.
‘Egbert’, terecht een tbs- maatregel opgelegd gekregen, heeft een verschrikkelijke levensloop achter de rug. Echter heeft hij bewust zelf de keuze gemaakt niet zonder begeleiding te willen. Vooral omdat onze maatschappij hem angst inboezemt. De structuur binnen het tbs- systeem en de behandeling geeft hem rust en veiligheid.
Martien Hunnik heeft jarenlang onterecht vastgezeten en heeft onterecht een tbs- maatregel opgelegd gekregen. Het systeem in het verleden heeft gefaald in zijn casus en dit was absoluut een aangrijpend verhaal. Want hoe overtuig je anderen (als kwetsbaar persoon) dat je iets niet hebt gedaan en je niet wordt geloofd, omdat je wel degelijk even in de “war” bent?
’TBS’ is een boek dat stof tot nadenken geeft. Een boek dat ook de andere kant laat zien. Indrukwekkend.
Conclusie
Hans Faber heeft met ‘TBS’ een informatief, confronterend en bijzonder goed boek geschreven.
De persoonlijke ervaringen van Hans Faber zijn voelbaar en ik heb veel bewondering voor de balans tussen objectiviteit en eigen gevoelens.
Een must-read voor iedereen die verder durft te kijken dan de sensatie in het nieuws en zich afvraagt hoe we als maatschappij omgaan met daders, slachtoffers en de grenzen van behandeling.
1
Reageer op deze recensie
