Originele twist

In ‘Versplinterd‘ maken we kennis met Alyssa. Alyssa is een jonge meid van ongeveer zestien en ze woont samen met haar vader. Ze skateboard graag, is heimelijk verliefd op haar buurjongen Jeb, maar die is helaas al bezet.

Je zou zeggen, een standaard YA verhaal. Echter is niets minder waar. Alyssa’s moeder is opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis, en het lijkt erop dat Alyssa haar moeders ziekte heeft geërfd.

Ze kan namelijk bloemen en insecten horen fluisteren…

Dit klinkt als het begin van een goed verhaal. En in basis is dit ook absoluut het geval.

‘Versplinterd‘ is geschreven vanuit Alyssa en hoewel we veel over haar lezen, haar dagelijks leven, haar doen en laten en de ziekte van haar moeder, kreeg ik niet echt een band met haar.

Dit had wat mij betreft alles te maken met de wijze van schrijven en de uitwerking van het verhaal door A.G. Howard.

Het verhaal begon naar mijn mening behoorlijk warrig. Gelukkig krijgen we daarna steeds wat meer informatie en vallen puzzelstukjes op zijn plaats.

Alleen vond ik de uitwerking behoorlijk summier en hier en daar zelfs te snel gaan. Een aantal zaken werden in het verhaal te snel geaccepteerd door personages wat mij betreft. En dit voelde voor mij wat onrealistisch.

Waarschijnlijk heeft dit te maken met dat dit echt een YA fantasy is en dus als zodanig minder ingewikkeld is geschreven.

De wat gejaagde uitwerking gold niet alleen voor het verhaal an sich, maar ook wat betreft de personages.

Ondanks dat er best wel wat pittige thema’s in het verhaal zijn verwerkt, ontbrak het wat mij betreft aan voldoende diepgang om wat te voelen en daarnaast om het verhaal een realistischer aspect te geven.

Het verhaal van Alyssa speelt zich af in twee werelden, zoals de achterflaptekst al aan geeft. Het duistere en naargeestige randje aan dit verhaal vond ik aantrekkelijk.

Wanneer we Alyssa volgen naar Wonderland, ontdekken we vrij snel dat dit compleet afwijkt van het Wonderland in het origineel, en dat vond ik geweldig!

Dit verhaal had duidelijk een persoonlijke touch van Howard. Wel had ze wat de world building betreft meer aandacht mogen besteden aan de beschrijving ervan. Voor mij persoonlijk was het niet beeldend genoeg.

Zeker in een duistere versie van Wonderland verwacht ik te worden meegenomen in elk duister aspect hiervan.

Met de intrede van het duistere personage Morpheus (die uiteindelijk niet zo heel duister bleek te zijn) werd ik meer verliefd op het verhaal.

Morpheus is een kleurrijk en magisch personage dat mij deed denken aan Johnny Depp. Zijn connectie en omgang met Alyssa vond ik fascinerend.

Daarnaast is hij wat mij betreft degene die zorgt voor een opbouw aan spanning in dit verhaal en de briljante twists die volgen rond het plot.

Het gaat Alyssa zelf allemaal iets te gemakkelijk af waardoor de spanning in het verhaal hier en daar wat af neemt, maar Morpheus maakt een hoop goed.

Ondanks het warrige begin en het gevoel wat zoekende te zijn, leest ‘Versplinterd‘ wel fijn weg.

En ondanks dat de uitwerking beter had gekund, gebeurt er wel voldoende om te willen weten wat volgt.

Omdat dit een eerste boek is van een trilogie, had ik een iets ander einde verwacht, maar het heeft mij wel nieuwsgierig gemaakt naar wat nog komen gaat.

Conclusie
‘Mixed feelings’ zegt denk ik alles over mijn gevoel wat ‘Versplinterd‘ betreft.

Ik vond het boek vermakelijk en ik ben ook wel benieuwd naar het vervolg, maar echt ‘hooked’ ben ik nog niet.

Misschien ligt dat aan het YA gehalte? Het gebrek aan uitwerking wellicht? Waarschijnlijk een combinatie van alles.

Met Alyssa kreeg ik moeilijk een band, voor mij was zij een echte Mary Sue in dit verhaal. Morpheus daarentegen stal mijn hart en zorgde er wat mij betreft voor dat het verhaal opleefde.

De twists in het verhaal verrasten mij op een positieve manier, dus die zijn zeker goed bevallen!