Anders dan verwacht, maar bijzonder

Eind jaren negentig, Porto Alegre. De vier Braziliaanse studenten Aurora, Antero, Emiliano en Andrei staan aan de geboorte van het internet met hun succesvolle literaire e-zine Orangotango.

Galera's verhaal speelt zich twintig jaar later af. De vier vrienden zijn allemaal hun eigen weg gegaan en hebben geen contact meer, totdat Andrei - uitgegroeid tot een grote naam in de Braziliaanse literatuur - wordt gedood. Zijn begrafenis brengt de anderen weer bij elkaar.

De achterflap van Twintig over twaalf doet vermoeden dat het boek een zoektocht naar Andrei en zijn mysterieuze leven omvat, maar dit is niet het geval. Het verhaal beschrijft, inclusief flashbacks, juist het leven van de overgebleven drie vrienden. Hierdoor waren mijn verwachtingen van te voren anders en viel het me wat tegen.

Elk deel wordt door een van de drie vrienden vertelt en er is verder weinig interactie tussen de drie verhaallijnen. Als lezer krijg je een inkijkje in hun hoofd: hoe ze in het leven staan, wat de dood van Andrei voor de betekent en hoe ze denken over hun verleden en toekomst. Hierdoor zit er niet echt een plot in het verhaal en is het meer een samenhang van gedachten, enkele gebeurtenissen en gevoelens.

Doordat het verhaal geen duidelijk plot bevat, is het soms best lastig om doorheen te komen. Galera gebruikt lange zinnen en kan soms hele pagina's wijden aan de hersenspinsels van een van zijn personages. Hierdoor had ik niet altijd zin om door te lezen en moest ik mezelf er echt toe zetten om het boek er weer bij te pakken. Dit verschilt echter wel per personage. Zo is Antero lang van stof en erg filosofisch; zijn verhaal bevat dan ook weinig actuele gebeurtenissen. Het verhaal van Aurora en Emiliano is daarentegen iets meer verweven en actueler. Hierdoor zit er in dit deel van het boek wat meer plot en heb ik het boek alsnog makkelijk kunnen uitlezen.

Mijn grootste teleurstelling was toch wel dat het boek weinig laat zien van de Braziliaanse cultuur. Ik had dit boek juist uitgekozen omdat ik dit het mooie aan vertaalde romans en literatuur vind. Het verhaal had zich voor mijn gevoel net zo goed in elke andere stad van welk land dan ook kunnen afspelen.

Omdat ik na het lezen wat teleurgesteld was, heb ik een poosje gewacht met mijn recensie. Al met al twijfelde ik na het lezen tussen twee en drie sterren. Maar als je later stilstaat bij wat Galera (naar mijn idee) eigenlijk heeft geprobeerd, namelijk het thema vriendschap afzetten tegen een snel veranderende maatschappij, waardoor de pijn van het volwassen worden wordt belicht, dan kan je niet anders concluderen dat dit hem is gelukt op een bijzondere manier. 3 sterren dus!