Het jongetje op de vlucht voor alles en iedereen en toch weet te overleven.

Dit boek las ik jaren geleden en het is mij altijd bijgebleven. Was er toen behoorlijk van onder de indruk.
Nu dus opnieuw gelezen. Het is en blijft een gruwelijk boek. Maar ik ervaarde het nu anders als toen. Misschien omdat je nu weet dat het toch niet helemaal autobiografisch is geweest. Natuurlijk zijn er verschrikkelijke dingen gebeurt in die tijd. Maar heb nu meer het idee dat de gruwelijkheden zich constant moesten overtreffen. Soms had ik het gevoel van nou nou iets minder mag ook wel. Maar er stonden ook hele mooie passages in die ik vergeten was. Zoals de jongen heeft een blik met gaatjes en een touw eraan (een soort komeet) waar vuur in brandt.

Ik vond het zeker geen straf om het boek opnieuw te lezen.