Verwarrend boek zonder punt

Na het lezen van De antwoorden bleef ik volledig verward achter – ik had niet uit kunnen vogelen wat de antwoorden waren. Laat staan op welke vragen dat dan antwoorden moesten zijn. Andere recensies gaven wat helderheid, maar nog miste dit boek voor mijn gevoel heel veel. Plot, met name. Consistentie. Een conclusie.

De omschrijving klinkt veelbelovend: rijk en bekend acteur begint duur, wetenschappelijk experiment om de liefde beter te begrijpen. In plaats van alles in één persoon te zoeken, besluit hij de verschillende aspecten van een relatie op te delen in verschillende personen. Hij huurt meerdere ‘vriendinnen’ in: de Moederlijke vriendin, de Boze vriendin, de Intieme vriendin (wat mij dan gewoon weer prostitutie lijkt, maar oké), en de hoofdpersoon van dit boek, Mary, wordt de Emotionele vriendin. Maar het leeft niet op naar deze potentie.

Tegenstrijdige hoofdpersoon

Uiteindelijk komt het erop neer dat Mary moet luisteren en knikken en geïnteresseerd doen terwijl de acteur, Kurt, héél veel praat. Kurt raakt langzaam aan Mary gehecht (tja, wie wil er nou niet iemand die constant naar je luistert en begrip toont). Verder gebeurt er vrij weinig. Geen climax, niks. Mary zelf is een beetje vreemd personage, ze toont weinig emotie en het beeld dat ik van haar krijg is tegenstrijdig. Enerzijds komt ze uit een moeilijk gezin, met diep religieuze ouders en een controlerende vader. Hierdoor is ze op jonge leeftijd al bij haar tante gaan wonen. Waarschijnlijk heeft ze een soort trauma opgelopen, want in haar volwassen leven heeft ze constant last van pijntjes die haar leven in hoge mate beginnen te beïnvloeden. Anderzijds leidde ze voor het begin van dit verhaal een luxueus leven waarin ze veel reisde, teveel geld uitgaf en enorme schulden opbouwde. Dat lijkt in strijd met haar karakter in dit boek.

Mary’s hippievriendin Chandra raadt Mary aan voor haar pijntjes naar Ed te gaan, die PAK-behandelingen geeft. Ik zou je nog steeds niet kunnen vertellen wat dit is, maar het had te maken met aura’s en energieën en aanrakingen. Hier worden vele hoofdstukken aan gewijd, waarvan het doel mij ontgaan is. Volgens overige recensies vond Mary hier de antwoorden: het samenzijn met iemand is wat liefde is (?). Misschien mis ik een soort literair gen om dit soort boeken te begrijpen, maar ik vond het allemaal maar vaag.

Hak op de tak

Wat mij ook uitermate stoorde is dat Lacey van de hak op de tak springt: het verhaal en plot zijn totaal niet consistent. Het verhaal lijkt af te wisselen tussen hoofdpersonen, maar op een onduidelijke manier en zonder bepaald doel. Het plot ging voor mijn gevoel nergens heen. Er gebeuren dingen zonder reden, en misschien is dat ook wel het leven, maar ik heb nog nooit zo’n onbevredigd gevoel gehad na het lezen van een boek als met deze. Open eindes zijn prima, maar dit was een open begin, open midden én open einde. Ik begreep dit boek gewoon niet.