Lezersrecensie
De samenhang der dingen
Met onze leesclub hebben we dit boek van alle kanten bekeken. Van begin tot eind, van buiten naar binnen, van onder naar boven en weer terug. Het is zo rijk aan taal, aan beelden, aan symboliek en verwijzingen. Ik weet zeker dat ik lang niet alles gezien en begrepen heb. En dat is niet erg.
Het basisgegeven is simpel: tuinder Kiek krijgt de diagnose MS. Als lezer kijk je via het oog van een mysterieuze alwetende verteller 4 seizoenen mee naar Kiek. Hoe zij omgaat met haar ziekte en met de tuin. En hoe ze omgaat met haar relatie, de vrijwilligers die voor haar werken, de dieren op de tuin en de planten.
Rondom dit ogenschijnlijk eenvoudige gegeven bouwt Mariken Heitman een literaire wereld die je bijna aan kunt raken, kunt zien en kunt ruiken dankzij de rijke taal waarin ze je meeneemt in de karakters van planten, dieren en bomen. Ik heb nieuwe woorden geleerd, zoals ‘wierig’. Een oud Nederlands woord dat dartel, levendig betekent. Soms leek het boek een toneelstuk met de tuin als toneel. Soms leek het of ik in een visioen zat. Op andere momenten dacht ik dat ik een heel lang gedicht aan het lezen was.
En tegelijk staat de tuin voor iets groters. Een pars pro toto, om maar eens een oude stijlfiguur uit de kast te halen. Het leert ons over de samenhang der dingen. En dat we allemaal onderdeel zijn van een groter geheel.
Ik heb boek heel aandachtig en langzaam gelezen. Nergens werd het saai of voorspelbaar. ‘De mierenkaravaan’ is een uniek boek in een unieke stijl. Lees het met aandacht. Dat verdient het.
Het basisgegeven is simpel: tuinder Kiek krijgt de diagnose MS. Als lezer kijk je via het oog van een mysterieuze alwetende verteller 4 seizoenen mee naar Kiek. Hoe zij omgaat met haar ziekte en met de tuin. En hoe ze omgaat met haar relatie, de vrijwilligers die voor haar werken, de dieren op de tuin en de planten.
Rondom dit ogenschijnlijk eenvoudige gegeven bouwt Mariken Heitman een literaire wereld die je bijna aan kunt raken, kunt zien en kunt ruiken dankzij de rijke taal waarin ze je meeneemt in de karakters van planten, dieren en bomen. Ik heb nieuwe woorden geleerd, zoals ‘wierig’. Een oud Nederlands woord dat dartel, levendig betekent. Soms leek het boek een toneelstuk met de tuin als toneel. Soms leek het of ik in een visioen zat. Op andere momenten dacht ik dat ik een heel lang gedicht aan het lezen was.
En tegelijk staat de tuin voor iets groters. Een pars pro toto, om maar eens een oude stijlfiguur uit de kast te halen. Het leert ons over de samenhang der dingen. En dat we allemaal onderdeel zijn van een groter geheel.
Ik heb boek heel aandachtig en langzaam gelezen. Nergens werd het saai of voorspelbaar. ‘De mierenkaravaan’ is een uniek boek in een unieke stijl. Lees het met aandacht. Dat verdient het.
2
Reageer op deze recensie