Liften naar de hemel.

De zestienjarige Quintin is net ontslagen uit een jeugdinrichting als hij weer de verkeerde afslag neemt. Zijn ouders zijn ten einde raad en sturen hem naar een afgelegen gebied in Canada, waar hij zich staande moet zien te houden in een streng religieuze gemeenschap. De tijd lijkt hier al enige decennia stil te hebben gestaan, en de genegenheid en sturing waarnaar Quintin snakt zijn ver te zoeken. Zijn liefdeloze gastgezin ziet in hem vooral een gratis huishoudelijke hulp en de boer aan wie hij wordt uitbesteed ziet het als zijn taak om Quintin, met harde hand, weer op het rechte pad te krijgen.

Ondanks de barre omstandigheden blijft Quintin met een open blik naar de wereld kijken. Hij geniet van het ruige land en sluit onverwachte vriendschappen: met een peuter, een kalfje en een dakloze indiaan. En dan is er Mike, een domineeszoon in wie hij een gelijkgestemde vindt. Zal zijn Canada-avontuur een ommekeer betekenen voor de jongen die niet deugen wil of wordt hij opnieuw getraumatiseerd?

Een goed opgebouwd verhaal waarin je als lezer naast Quintin loopt. Zo voelt het want het boek is in de eerste persoon geschreven. Het verhaal is heel sfeervol en af en toe ontroerend. Hoewel ik persoonlijk niet veel met het geloof heb wist dit boek mij te boeien tot het laatste hoofdstuk. Al vond ik het wel abrupt ten einde komen. Daar had de schrijver wat mij betreft wel wat langer over mogen doen. Dan was het boek dikker geweest maar niet minder! Misschien een vervolg?