De nazaten

Karen leeft al tien jaar een teruggetrokken bestaan op het platteland in Brabant. Toen haar man Michel stierf was er al niets meer voor haar in Bergen. Het leven daar was niet wat ze ervan verwacht had. Nadat eetclublid Simon overlijd en er een rechtszaak volgt, weet Karen zeker zij moet haar kinderen in veiligheid houden. Wanneer ze dan op een ochtend met Mik, haar jongste, onderweg is gebeurd het gene waar ze altijd bang voor is geweest. Mik wordt uit haar auto meegenomen en er wordt haar op het hart gedrukt geen politie in te schakelen, zij zal horen hoe en wat.

Terug bij haar meiden Annabelle en Sofie gaat ze na wat ze allemaal zou kunnen niet. Er blijft niets anders over dan terug te keren naar Bergen. Want de ontvoerders van Mik willen datgene hebben waar zij van beschuldigd wordt te hebben verduisterd. Zo begint een zoektocht naar de waarheid.

Een spannend slotstuk geschreven door Noort. Zij weet me mee terug te nemen naar de tijden van de eetclub. Naar het geroddel en de onderlinge strijd. Het gevoel altijd over je schouder te moeten kijken. Want voor je er erg in hebt ben je het geen dat je het meest dierbaar is kwijt.

Wanneer er dan een aanslag wordt gepleegd op de begrafenis van Patricia gaat de politie zich in het verhaal mengen. De rechercheur die Karen ondervraagd weet met haar scherpe vragen uiteindelijk toch Karen zover te krijgen iets meer los te laten over het hoe en wat.

Maar ook Annebelle en Sofie worden terug in de tijd getrokken. Zij willen niets liever dan dat hun broertje Mik ongeschonden hieruit komt. Dus los van hun moeder gaan zij ook op onderzoek uit om erachter te komen waar hun broertje is en wie erachter zit.

Een heerlijke thriller die ervoor zorgt dat eindelijk alle puzzelstukjes in elkaar vallen. Dat het verleden niet altijd door iedereen los gelaten kan worden.