De nomade

Met onderstaande woorden weet Niewierra me direct mee te nemen in het leven van Olga Liebke. Ze weet met woorden een diepere laag te brengen in het verhaal en het triggert me zo dat ik direct meegenomen word in de zoektocht van Olga.
Ik hef mijn hoofd en luister naar de vreemde woorden. Er gebeurt iets met me. De tonen en timbres resoneren als een schot in mijn winters woud en ze raken een ader in mijn geheugen.

Olga heeft een goede band met haar vader. Echter nu dementie hem beetje bij beetje bij haar wegneemt begint hij verhalen te vertellen die voor Olga niet rijmen. Maar ergens geloofd ze deze verhalen wel en doordat ze haar vader geloofd gaat ze op onderzoek uit naar haar verleden. Ze duidt op veel onduidelijkheden en weerstand. Ze weet niet goed wie wel en wie niet te vertrouwen. En doordat er een soort van mysterie gemixt met onrust rond het personage hangt blijft het spannend tot op de laatste bladzijde.

Tussendoor lezen we ook vanuit het perspectief van twee onbekende mannen, die op zoek zijn naar Olga, want zij blijkt belangrijke informatie te bezitten.
En dan lezen we ook nog vanuit de Grensman, hij beantwoord vragen middels een interview dat ook aan ons getoond wordt.
Door deze drie invalshoeken krijg je een zoals gewend, mooi onderbouwde thriller van Niewierra voorgeschoteld. Wat ik zo knap vind is dat deze thriller een bepaalde spanning gedurende het verhaal blijft houden. De auteur weet dit door middel van haar verhaal aan mij over te brengen. Je merkt dat ze onderzoek heeft gedaan om bepaalde verhaallijnen kloppend te maken. Ik heb genoten van dit verhaal.