Middernacht in de kerstboekwinkel

Ik mag terugkeren naar Carmen en haar boekwinkel. Of ja, haar boekwinkel is het niet, hij is van Meneer McCredie. Maar het hart van Carmen ligt in deze winkel. Zij runt het samen met McCredie. Al zit deze laatste het liefst lezend in een hoekje.
McCredie heeft een kerstwens die nooit in vervulling kan gaan. Maar wanneer hij deze uitspreekt gaat Carmen aan de slag. Met al haar verbeeldingskracht en hulp van andere gaat ze de liefde voor boeken verspreiden.

Ik merk dat dit voor mij niet het beste boek van Colgan is. Ik had moeite om erin te komen waardoor de vaart er een beetje uitging. De stukken van Oke, de liefde van Carmens leven die naar de andere kant van de wereld gaat, kwamen voor mij als een blok aan mijn been. Ik wilde lezen over Carmen en hoe ze alles op alles gaat zetten om de wens van McCredie in vervulling te laten gaan. Ik snap dat we ook iets van Oke moeten lezen, want hé het is geen feelgood als je niet naar je geliefde verlangd.

In de stukken van Oke heb ik me geïrriteerd aan Mary. Dat mens was een leuke toevoeging. Ze praat kinderachtig tegen Oke en weet alles beter. Ze doet een beetje alsof Oke van haar is. Maar schijn bedriegt.

Carmen probeert nadat Sofia, haar zus, haar uit huis heeft gezet zich te settelen boven de boekwinkel. Ze mag daar verblijven van McCredie. Ze vindt verborgen schatten, leert omgaan met het alleen zijn en ze leert zichzelf beter kennen. Zeker elementen die in deze feelgood op zijn plaats zijn. Het verlangen naar Oke blijft ook een van die dingen. Sofia heeft overal een mening over. En de zussen rivaliteit is leuk om te lezen.

Een feelgood die in deel drie voor mij pas lekker begon te lopen. Ik vind het zeker geen slecht boek. Het is een fijn vervolg op ‘De kerstboekwinkel´. Colgan weet haar personages tot leven te wekken en dat blijft een kunst.