Walter verliest in Uit de hoogte vrouw en kinderen door een autoaanrijding met vluchtmisdrijf. Zelf ligt hij maanden in het ziekenhuis, waar hij Marniq leert kennen, een rolstoelpatiënt met scherpe tong maar met het hart op de juiste plaats. Boos op de hele wereld doorloopt Walter het afscheidsproces, waarbij hij “uit bittere verveling” dagelijks in een grote eik kruipt om vier woningen van een kleine villawijk te observeren. Wat aanvankelijk brutale schending van privacy lijkt, wordt geleidelijk een noodzaak. Marniq, die winkeldetective blijkt te zijn en Walter vinden elkaar bij ettelijke Duvels en jutten elkaar op. Op den duur voelt het voor Walter dat hij een missie heeft in de boom. Hijontdekt bijvoorbeeld hoe zijn schoonvader met zijn psychoterapeute meer uitspookt dan een goed gesprek. Hij registreert drugsgebruik en is getuige van een geil feestje. Bovenal merkt hij enkele verdachte zaken op bij de zakenman. Walter wil actie ondernemen maar Marniq blijft hem temperen in zijn daadkracht.
Dit debuut van Luc Boonen is een machtig verhaal, met ingehouden kracht verteld. Woordkeuze en timing tonen de kracht van een poëet. Uit de hoogte beschrijft het mentale lijden van Walter op een zeer geloofwaardige manier. In de eerste weken van verdwazing handelt Walter vaak zonder reden, volgt hij zijn destructieve instincten. Slechts met mondjesmaat wordt hij sterker, ontvankelijker en ondernemend. Tot diep in het boek heeft noch hij, noch de lezer door dat hij wordt gemanipuleerd door Marniq.
Daardoor sijpelt de actie zeer traag in het verhaal, maar dat is dit geval niet meer dan normaal. Hoe sterker Walter wordt, hoe meer dat leven met hem spelletjes lijkt te spelen. Dit boek creëert zijn eigen tempo maar gedijt daar goed bij. Boonen brengt ons zo stap voor stap naar het volgende level, in afwachting van de grote finale. Dit verhaal vraagt om deze specifieke spanningsopbouw, het kan niet anders, en Boonen heeft dat zeer goed gedaan.
Meer van dat.