Post-Odyssee in drie bedrijven

"Vrede op Ithaca" van Sandor Marai leest als een soort vervolg op de Odyssee van Homerus. Odysseus is na jarenlange omzwervingen thuisgekomen, maar hij kan zijn draai niet vinden. Naarmate hij steeds meer naar het einde van zijn leven komt, wil hij alleen maar rondzwerven op zee. Een vaste plek met een regelmatig leven zijn een gruwel voor hem.

Via de gezichtspunten van zijn vrouw Penelope, zijn zoon Telemachos en zijn bastaardzoon Telegenos krijgt de lezer een ander perspectief op Odysseus voorgeschoteld. Is hij een listige oplichter, een grote oorlogsheld, een schaamteloze schuinsmarcheerder of toch misschien een lafaard die zijn eigen sterfelijkheid niet onder ogen durft te komen? Iedere verteller eindigt met de zijn dat ze Odysseus alleen maar vanuit hun eigen perspectief kende, maar dat het niet het complete verhaal is. Hoe goed ken je jezelf?

"Vrede op Ithaca" is mijn eerste kennismaking met het oeuvre van de Hongaarse schrijver Sandor Marai. Het verhaal leest heerlijk weg en als lezer wordt je onwillekeurig aan het denken gezet over thema's als bloedverwantschap, tijd, liefde, vergankelijkheid en de complexe relatie tussen en ouder en kind. Tot hoever ben je bereid om van iemand te houden en te vergeven, ondanks degene je veel onrecht heeft aangedaan? Al met al een erg interessant boek dat tot contemplatie stemt.