Als de piepende vering van een voorbijrijdende taxi

Familiewapen  is het vierde boek rond onderzoeksjournalist Henning Juul. In het vorige boek, kwam zijn zoontje Jonas om toen iemand de ouderlijke woning afbrandde. Henning zelf is verminkt in zijn gezicht omdat hij probeerde zijn zoontje uit de vlammen te redden.

Dat was twee jaar geleden, maar de herinnering komt weer, telkens als hij zijn zippo hanteert. Henning is ervan overtuigd dat de brand te maken heeft met de zaak waar hij toen aan werkte. Hij volgt nog steeds een vaag spoor, dat hem in dit boek naar de Fight Club van Tore Pulli brengt.
Nora Klemetsen was toen zijn partner, ze heeft nu iemand anders. Ze is opnieuw zwanger. Toch kunnen Nora en Henning het goed met elkaar vinden, zelfs met de nieuwe man Iver heeft Henning een wat onwennige vriendschap.
Nora wordt gevraagd de verdwijning van Hedda Hellberg te onderzoeken, toevallig een oude schoolvriendin. Met medeweten van haar man vertrok Hedda drie weken geleden naar Italië, maar is nooit teruggekomen. Straffer, ze is nooit naar Italië geweest en er bestaat geen enkel spoor van wat dan ook. Nadat de politie vergeefs heeft gezocht komt Hedda’s man dus uit bij Nora.

Van daaruit weeft auteur Thomas Enger deze twee verhaallijnen om en om, helemaal door naar het einde. Langs Nora’s kant wordt de familie van Hedda belangrijk, met hun familiebedrijf Hellberg Vastgoed. Bij Henning blijft de zoektocht naar de moordenaar van zijn zoon primoirdiaal. Gaandeweg blijken beide verhaallijnen echter in elkaars verlengde te liggen. Meer mag niet worden onthuld.

Thomas Enger schreef ooit voor de sportsectie van een digitale krant. Misschien daarom dat zijn invulling van wat een onderzoeksjournalist hoort te doen nogal nostalgisch lijkt. Iemand die te weten komt wat de politie over het hoofd ziet, maar daardoor zelf in de vuurlijn terechtkomt. Het is even schrikken, overigens, wanneer dat gebeurt, want ondanks de ernst van de situatie en het geweld van sommige scènes vind ik het geheel nogal kabbelen. Er wordt rustig besproken wat telkens de volgende stap moet zijn, maar veel verrassing zit er niet in. Er wordt veel informatie gegeven die er niet toe doet, zelfs niet de functie heeft wat te verwarren. Als Henning over straat loopt, krijgen we bijvoorbeeld te lezen dat de vering van een voorbijrijdende taxi piept, dat krantenman Bobby in zijn krantenkiosk staat, dat de vuilnisbakken naar kattenpis ruiken of dat hij moet uitwijken voor een hondendrol. Dergelijke beschrijvingen vind je her en der in het boek alsof het verwoede pogingen zijn om wat creatief te zijn. Het sneeuwt de informatie onder die er echt toe doet. Spanning komt pas kijken in het laatste deel van het boek, wanneer de ontknoping nadert. De vechtscène in de Fight Club, helemaal vooraan, is weliswaar rauw en geloofwaardig, maar krijgt geen echo, later in het boek. Tenzij moest bewezen worden dat Henning over een groot incasseringsvermogen beschikt.

Goed zijn weer de karakterbeschrijvingen van zowat alle personages, zeker die van Nora en Henning. Ze worden beiden beschreven als van nature lusteloze mensen, door omstandigheden verplicht toch het beste van zichzelf te geven. Geen heldenallures, gewoon noeste werkers. Zoals de meeste Noren?

Familiewapen  is een rustige thriller. Het is het vierde deel uit een zesdelige serie en daarom wil ik goedschiks aannemen dat eerdere delen beter tot hun recht kwamen/zullen komen. De avonturen van Henning Juul worden overigens binnenkort verfilmd. Wellicht volgend jaar op ons scherm?