Verwarrend met een laagje suiker

Het boek verbrande suiker gaat over de relatie die Antara met haar moeder Tara heeft. Je zou denken dat die namen ongeveer hetzelfde betekenen, maar dat is niet zo.
Tara is vergeetachtig en heel beschuldigd naar haar dochter toe, over eigenlijk van alles. Antara snapt er eigenlijk niks van, haar verwaarlozing lijkt tot wraak te lijden, maar ze houdt toch heel veel van haar moeder.

Tot halverwege het boek dacht ik dat er nog een echt verhaal zou ontstaan, maar helaas is het niet gegaan zoals ik verwachtte. De teksten zijn op momenten subliem, zoals bijvoorbeeld: “Het leven ging door alsof er niets was veranderd. Misschien als het in zekere zin ook zo. We zetten allemaal ons leven voort in afzonderlijke werkelijkheden.”
Maar op andere momenten snap ik de overgang niet, soms midden tussen twee zinnen wordt je als lezer ineens meegenomen in een ander moment of gedachtegang. Eigenlijk is het een stroom aan gedachtes, gevoelens en herinneringen.
Wat ik erg opvallend vond aan het boek is dat de namen van de hoofdpersonages eigenlijk pas heel laat in het boek verschenen en ook de uitleg van de namen en hoe ze heten wat de betekenis van de naam kwam ook pas toen de baby was geboren.
Ik vond het niet moeilijk om te lezen, maar wel lastig te volgen, na het dichtslaan van het boek bleef ik verward achter.