prachtig, warm en inclusief

Een zonnige nieuwe dag, vrolijk naar school, een bekende kring en je favoriete activiteit: zingen. Het kan zo simpel zijn om een fijne dag te hebben. Het prettige gevoel laat de vlinders fladderen en de konijnen dartelen in je verbeelding tot er onverwacht een voorstel wordt gedaan dat tegen je gevoel indruist. Hoe reageer je dan?

Levi overkomt het. Hij heeft een leuke klas, een lieve juf en in de kring leren ze een nieuw liedje. Hij zingt enorm graag. Het lijkt dan alsof de vlinders het lokaal in fladderen. Bij het liedje hoort een activiteit waarbij een kind midden in de kring ligt dat het prinsesje speelt. De speler wordt uitgenodigd om mee te dansen zodat die niet meer alleen is. Levi danst eromheen alsof hij haasjesbenen heeft tot de juf zegt dat hij aan de beurt is om het prinsesje te zijn. Stokstijf staat hij stil, alles in hem maakt kortsluiting. Hij is een jongen, dan kan hij toch geen prinsesje zijn?

Het blokkeren in zijn gedachten laat Levi impulsief wegrennen naar een vertrouwd persoon. Gelukkig woont oma dichtbij. De oma waar hij gaat lunchen, maar het is nu geen etenstijd waardoor oma direct begrijpt dat Levi behoorlijk van slag is. Oma omarmt hem niet alleen, maar geeft ook ruimte om te ontdekken en in te zien dat je nog steeds jezelf blijft als je er aan de buitenkant anders uitziet. Door eenvoudige veranderingen aan te brengen ziet hij in de spiegel dat hij van binnen toch dezelfde Levi is.

De imaginaire haasjes en vlinders keren terug. Levi racet terug naar de klas nadat oma een lippenstiftkus kreeg. De juf verwacht hem al na oma’s geruststellende telefoontje. Levi loopt linea recta naar haar toe en hoort de verbaasde kinderen niet over zijn oorbellen. Hij wil dolgraag nog een keer het liedje zingen en dansen, maar alleen als hij het prinsesje mag spelen.

Een stralende lichtheid komt je tegemoet bij het zien van het omslag. Vol enthousiasme in expressie met een subtiliteit aan kleurgebruik. Een prentenboek waarin de harmonie tussen illustratie, tekst en vormgeving opvalt. De illustraties beelden enorm goed gevoel en gedachten uit. Levi staat als personage centraal doordat hij als enige in kleur is neergezet naast oma, de juf en het meisje dat als eerste het prinsesje speelt. De dartelende vlinders en hupsende haasje geven een vrolijk makend beeld. Als Levi door schrik bevriest, sprinten de haasjes uit beeld, de blokken vallen om en de zonnige achtergrondkleur verdwijnt in bijna ijzig blauw. Niet alleen de haasjes schieten verschrikt de hoeken in, ook de kindertekeningen veranderen van vrolijk ophangen naar een ontdaan neerstorten. Het is mooi om te zien dat Levi op geen enkele plaat helemaal alleen is. Subtiele details bij oma aan de wand vallen op. De gebruikte kleuren in het verhaal zie je terug op de schutbladen als een ineen hakende lappendeken. Saskia Halfmouw laat Levi door haar expressievolle tekeningen tot leven komen waardoor je als lezer hem als vanzelf in je hart sluit.

De tekst van Edward van de Vendel geeft in treffende woorden verhaal aan het beeld en omgekeerd. Het hupsen en fladderen kan een bewegingsactiviteit geven tijdens het zingen. Het liedje zullen velen herkennen als ‘er zat een klein kaboutertje te huilen op een steen’. Met de nieuwe tekstregels: ‘Wij willen met je dansen, want jij bent nooit alleen.’ is er nu sprake van samen dansen in plaats van jij die één persoon uit de kring kiest. In toegankelijke woorden voor jongere kinderen maar ook voor bovenbouwers op de basisschool wordt helder neergezet dat je jezelf kunt blijven en zijn in werkelijkheid of in spel, hoe je je ook kleedt. Een verhaal waarbij de ontdekkende vraag kan worden gesteld: ‘waaraan ontleen jij je identiteit?’.

Een roldoorbrekend prentenboek over hoe je eruit ziet, niets afdoet aan wie je bent. Een ontroerend prentenboek dat de volle aandacht en passie voor het onderwerp van de makers ademt. Een prachtig warm inclusief prentenboek dat je vol liefde kunt aanbevelen. Gewoon omdat Levi zichzelf is, blijft èn mag zijn.

deze recensie verscheen eerder op Lezersgoud.nl