Lezersrecensie
Sant'Anna
De modeontwerpster Chiara Arrighetti leidt een leven waar iedereen jaloers op zou kunnen zijn. Ze heeft nooit iets over haar privéleven willen delen. Tot ze op 61-jarige leeftijd, na de dood van haar ouders, besluit dat het tijd is om dat wel te gaan doen.
Ze huurt journaliste Francesca in om haar autobiografie te schrijven.
Het verhaal is opgesplitst in drie tijdlijnen.
De eerste is in de jaren '90 als Chiara openhartig verteld over haar leven. Aan de hand van haar dagboeken komt de volgende lijn in haar leven aan bod.
De jaren '40 waar alles begon. Waar er maar 3 uur voor nodig waren om alles wat ze had te verliezen. Alles wat zij als 11-jarig meisje kreeg te verduren komt aan bod.
En de jaren '60 waarin ze wordt ontdekt door Gabrielle als modeontwerpster en alles wat hij voor haar in petto heeft.
Door in deze drie tijdlijnen af te wisselen ga je als een speer door het verhaal heen.
Het is vlot geschreven, maar doet daardoor niets af aan het verhaal.
Heel gedetailleerd wordt haar leven omschreven, wat soms verwarrend kan zijn door de Italiaanse namen, maar voor mij zeker niet storend was.
Ik ben geraakt door alle vreselijke feiten die in de jaren '40 echt plaats vonden. Ik was geschokt en de tranen rolden over mijn wangen.
Jerrad weet diezelfde emotie op te roepen in de lijn van de jaren '60.
Hier woont ze met haar ouders in Genua en helpt in de kledingwinkel.
De liefde die Chiara uitstraalt; zo bijzonder. Tussen de regels door voel je hoe ze altijd alles voor een ander doet en zichzelf op de tweede plaats zet.
Wat een krachtige vrouw, ondanks alles wat ze al meemaakte.
Een prachtig personage heeft Jerrad hier neergezet.
Een vrouw omringd door mensen die van haar houden; die haar autobiografie laat schrijven. De angst die ze daarbij voelt omdat ze velen van degene die haar dierbaar zijn nooit alles heeft verteld.
En dan het einde.... wat was dat prachtig. De kans om nog heerlijk even te zwijmelen op een mooie respectvolle manier. Ook hier pinkte ik wat tranen weg, maar deze keer gelukstranen.
Dit is een boek dat ik iedereen zal aanraden.
Als je houdt van boeken over de tijden van oorlog, als je graag een roman leest, maar ook als je van historische romans houdt.
Dit boek past mijns inziens bij iedereen.
Jerrad bedankt dat je mij meenam naar Italië. Bedankt dat je met zo veel emotie, liefde en respect dit verhaal hebt geschreven.
Respect voor de waargebeurde feiten uit WOII.
Je gaf mij de kans om te genieten van dit mooie verhaal, met vele mooie liefdevolle personages. Hartverwarmende en verdrietige passages wisselden elkaar af en ik heb er echt van genoten.
Ik geef dan ook 5 dikverdiende ☆☆☆☆☆
Ze huurt journaliste Francesca in om haar autobiografie te schrijven.
Het verhaal is opgesplitst in drie tijdlijnen.
De eerste is in de jaren '90 als Chiara openhartig verteld over haar leven. Aan de hand van haar dagboeken komt de volgende lijn in haar leven aan bod.
De jaren '40 waar alles begon. Waar er maar 3 uur voor nodig waren om alles wat ze had te verliezen. Alles wat zij als 11-jarig meisje kreeg te verduren komt aan bod.
En de jaren '60 waarin ze wordt ontdekt door Gabrielle als modeontwerpster en alles wat hij voor haar in petto heeft.
Door in deze drie tijdlijnen af te wisselen ga je als een speer door het verhaal heen.
Het is vlot geschreven, maar doet daardoor niets af aan het verhaal.
Heel gedetailleerd wordt haar leven omschreven, wat soms verwarrend kan zijn door de Italiaanse namen, maar voor mij zeker niet storend was.
Ik ben geraakt door alle vreselijke feiten die in de jaren '40 echt plaats vonden. Ik was geschokt en de tranen rolden over mijn wangen.
Jerrad weet diezelfde emotie op te roepen in de lijn van de jaren '60.
Hier woont ze met haar ouders in Genua en helpt in de kledingwinkel.
De liefde die Chiara uitstraalt; zo bijzonder. Tussen de regels door voel je hoe ze altijd alles voor een ander doet en zichzelf op de tweede plaats zet.
Wat een krachtige vrouw, ondanks alles wat ze al meemaakte.
Een prachtig personage heeft Jerrad hier neergezet.
Een vrouw omringd door mensen die van haar houden; die haar autobiografie laat schrijven. De angst die ze daarbij voelt omdat ze velen van degene die haar dierbaar zijn nooit alles heeft verteld.
En dan het einde.... wat was dat prachtig. De kans om nog heerlijk even te zwijmelen op een mooie respectvolle manier. Ook hier pinkte ik wat tranen weg, maar deze keer gelukstranen.
Dit is een boek dat ik iedereen zal aanraden.
Als je houdt van boeken over de tijden van oorlog, als je graag een roman leest, maar ook als je van historische romans houdt.
Dit boek past mijns inziens bij iedereen.
Jerrad bedankt dat je mij meenam naar Italië. Bedankt dat je met zo veel emotie, liefde en respect dit verhaal hebt geschreven.
Respect voor de waargebeurde feiten uit WOII.
Je gaf mij de kans om te genieten van dit mooie verhaal, met vele mooie liefdevolle personages. Hartverwarmende en verdrietige passages wisselden elkaar af en ik heb er echt van genoten.
Ik geef dan ook 5 dikverdiende ☆☆☆☆☆
2
Reageer op deze recensie