Laat je meevoeren met een wandeltocht door de bergen en je hart...

Wat doe je als je man toch niet diegene blijkt te zijn die je dacht dat hij was?

Lotte loopt de pelgrimstocht de Camino een jaar nadat haar man die liep en daar zichzelf van het leven beroofde. Ze overnacht op de plekken waar hij sliep. Ze vindt daar niet alleen rust (en ook liefde) maar uiteindelijk ook de antwoorden op de vragen: waarom haar man Emil zelfmoord pleegde op deze pelgrimstocht? En wie was hij eigenlijk?

Een zwart wit foto met een kruis, een grijze valk en een zwart lam als trigger. Een onverwachte ontmoeting. Een heel gruwelijk oorlogsverleden die terug via een onverwachte ontmoeting weer komt in het heden.

Intrigerend om te lezen want je wilt nu echt weten wie Emil nu echt was.

Het verhaal laat je nog wel met vragen zitten: vertelt Lotte het haar kinderen ooit nog of houdt ze het allemaal voor zich? En laat zij het verleden in het verleden?

Mooi citaat die ik jullie niet wil onthouden: “Uw man was als een boom, mevrouw Bonnet” “U zag tijdens uw huwelijk alleen de buitenkant. U kon zijn doorsnede met zijn jaarringen niet waarnemen.”