Must read voor ouders & docenten

Het boek is geschreven vanuit het perspectief van Senna. Een tiener die smacht naar aandacht en interesse van pleegmoeder Anke, maar dit helaas nooit krijgt.
Nergens is zij veilig. Thuis loopt zij op haar tenen door de onvoorspelbare stemmingen en agressie van Anke, op school overschrijden haar klasgenootjes haar grenzen, in het openbaar vervoer wordt zij lastig gevallen. Smachtend naar aandacht valt zij in handen van Valentino die niet alleen haar seksuele grenzen opzoekt maar deze ook op gruwelijke wijze overschrijdt.
Als moeder ergerde ik mij het meest aan de volledige desinteresse, de afwezigheid van het tonen van affectie aan je (pleeg)kind en eigenlijk ook een totaal gebrek aan opvoedingskwaliteiten bij pleegmoeder Anke. Een kind van deze leeftijd zonder eten, zonder toezicht, zonder beltegoed en zonder dit aan te kondigen een heel weekend alleen laten is gewoon echt niet verantwoord.
Schrijdend is het hoofdstuk waar Senna huilend naar de slaapkamer van haar pleegmoeder komt, huilend haar hoofd op haar bed leg in de hoop bij Anke haar verhaal kwijt te kunnen. Die geeft haar geen aai over haar bol, geen knuffel en vraagt niet eens waarom ze huilt. Anke stuurt Senna simpelweg terug naar Valentino, ze moet het maar met hem uitpraten. Onbegrijpelijk. Ik hoop dat ze geen pleegkinderen meer onder haar dak heeft. Deze vrouw is #ongeschikt.
Pas op een andere school zien de meiden daar de blauwe plekken van Senna. Op de een of andere manier krijgt Anke dit te horen en nadat Senna haar trui omhoog moest doen en Anke de blauwe plekken uiteindelijk eens ziet, neemt zij 1 stap als ‘verzorger’ en verbiedt Valentino nog verder contact met Senna. Het enige enigszins ‘goede’ wat ze doet…
Vervolgens zit je met smart te wachten op enig inlevingsvermogen of hoop je op de vraag “hoe gaat het met je meisje?”. Die vraag wordt helaas nooit gesteld.
In het kader van “wat kunnen we hiervan leren?” zou ik dit boek vooral willen zien als een signaal aan ouders/verzorgers: niet iedereen is wie hij/zij in eerste instantie lijkt te zijn, let goed op je kinderen, zorg dat zij jou altijd alles kunnen vertellen en sta open om hen aan te horen en hulp te bieden.