Niet helemaal wat ik had verwacht

Dystopie, toekomst, verzet, seksisme, liefde

Vanwege klimaatverandering worstelt de wereld met een enorm gebrek aan water. Dit leidde tot de Grote Wateroorlog, waarna het nieuwe regime van Atlantis werd opgericht. In deze samenleving wordt van alle meisjes geëist dat zij op hun achttiende verjaardag een examen maken. De uitslag bepaalt hoe hun toekomst in Atlantis eruit zal zien. Maar wat gebeurt er met de mensen die zakken?
Als haar examen niet gaat zoals gehoopt, ontdekt Nimue het antwoord op deze vraag. Samen met een aantal andere meiden wordt ze naar Villa Rosa gebracht. Daar komt ze achter de gruwelijke waarheid over wat Atlantis ziet als de functie van vrouwen.
Een heftige periode vol geweld, verraad, maar ook liefde volgt…

Wereld zonder water komt zodra je de titel leest over als een heel actueel boek. Ik was in ieder geval gelijk nieuwsgierig naar hoe deze toekomst met een veranderd klimaat eruit zou zien. Daar werd ik wat in teleurgesteld. Hoewel het watertekort wel af en toe naar voren komt in het verhaal (er zit bijvoorbeeld een limiet aan hoelang de karakters mogen douchen) is het zeker niet de focus van het boek. In plaats daarvan gaat het verhaal met name over het verzet tegen de regering van Atlantis.
Deze verhaallijn is op zich goed neergezet, vol actie en spanning, waardoor je echt in het boek wordt getrokken. Als het boek iets langer was geweest was dat nog sterker overgekomen. Nu zitten er namelijk vrij veel tijdsprongen in het verhaal, waardoor je niet de hele ontwikkeling van de hoofdpersoon meemaakt.
Wat ik heel goed vond aan Wereld zonder water is hoe genuanceerd de personages zijn: op het eerste gezicht lijkt het misschien alsof er good guys en bad guys zijn, maar langzaam wordt het steeds duidelijker dat het ingewikkelder ligt dan dat. Alle karakters hebben zo hun schaduwkanten, ook Nimue zelf.
Toch vond ik Nimue niet het meest interessante karakter van het boek. Ze deed me wel heel erg denken aan Katniss van The Hunger Games, waardoor ik niet heel erg het gevoel had dat ze een eigen karakter was. Veel van de andere karakters vond ik wel heel interessant. Een aantal mysterieuze personages maakten mij heel nieuwsgierig naar hoe de rest van het boek zou lopen.

Kortom, Wereld zonder water is een spannende en genuanceerde dystopie die niet helemaal aan mijn verwachtingen voldeed, maar wel gewoon leuk is om te lezen.