Ingrijpend maar ongrijpbaar

Ik heb De Soepbus mogen ontvangen om te recenseren. Het verhaal gaat over Roos, die samen met haar liefde Lugi een grote reis maakt. Deze reis bestaat uit mooie dingen zien en avonturen beleven, maar bestaat ook voor een groot deel uit (het handelen in) drugs. Als lezer leef je met Roos mee vanuit twee tijden: de Roos die op reis is en de Roos die door verschillende redenen niet meer thuis woont en op straat belandt.

Persoonlijk vond ik het boek af en toe lastig lezen. In eerste instantie maakte dit dat ik zelfs de neiging had het boek weg te leggen. Naarmate ik wat verder in het boek kwam besefte ik me dat ik waarschijnlijk echt ‘in het hoofd van Roos’ zat. De schrijfstijl lijkt soms wat chaotisch, van de hak op de tak. Het is soms niet navolgbaar waarom Roos bepaalde beslissingen maakt. Na het uitlezen van het boek realiseer ik me dat dit juist het doel is geweest van de schrijfster. Dit is precies hoe Roos zich heeft gevoeld, hoe Roos haar ervaring geweest zou zijn en wat het leven met drugs en het leven op straat met je doet. Bovendien: hoe verder je bent in het boek, hoe meer alles op zijn plek valt. Eigenlijk dus heel goed gedaan van de schrijfster! Ik betrapte me hierdoor soms wel op schuin lezen en moest me af en toe weer even herpakken.

Desondanks heb ik met plezier dit boek gelezen. Het feit dat sommige stukken zijn geschreven vanuit de ervaring van de schrijfster zelf, maakt het verhaal nog indringender en sterker. Toch blijft het gevoel dat ik niet echt vat heb kunnen krijgen op het verhaal bij mij hangen, en voor mij persoonlijk is de leeservaring daarom minder prettig. Vandaar dat ik het verhaal 3 sterren geef.

Masja, bedankt voor het recensie-exemplaar en de inkijk op het leven op straat met alles wat daarbij komt kijken!