Als scheuren in de aarde

Dorset, 1968.
Beth en haar man Frank leiden een eenvoudig leven en samen met Franks broer runnen ze een schapenboerderij op het Engelse platteland. Enkele jaren geleden verloren ze hun zoontje Bobby en hun huwelijk lijdt hieronder.

Er is zoveel onopgelost verdriet dat nergens heen kan. Frank praat er niet over alsof Bobby nooit heeft bestaan omwille van schuldgevoelens en Beth lijdt en rouwt verder alleen in stilte.

Als Gabriel Wolfe samen met zijn zoontje Leo terug zijn intrek neemt in Meadowlands - het grote landhuis nabij het dorp ontwaakt de passie in Beth terug.

Gabriel behoort tot de upper class en was haar eerste grote liefde waar ze een zwoele zomer mee beleefde toen ze 17 was. Zijn moeder wist toen perfect hoe ze Beth uit zijn buurt moest houden.

Ondanks de waarschuwingen van haar omgeving kan Beth hem niet weerstaan. Ze zijn zo anders nu, beiden volwassen. Haar affaire met Gabe wordt steeds intenser, echter wel gedoemd om uit te komen en kent helaas desastreuze gevolgen.

Wat als je een tweede kans krijgt om je eerste liefde opnieuw te beleven?
Was het onvolwassen en naïef om er van uit te gaan dat er bedrog was? Wat als ze anders had gereageerd of hij anders … welk leven zouden ze dan gehad hebben, samen?

‘Als scheuren in de aarde’ is een prachtig psychologische roman opgebouwd rond een driehoeksverhouding.

De personages zijn levensecht weergegeven, de ene al meer complex dan de andere. Hun gevoelens en onverwerkte emoties druipen van iedere pagina. De auteur weet dit alles fantastisch te verwoorden en als lezer onderga je alles heel diep.

Thema’s als vurige passie, onbegrensde liefde, verlies en diepe rouw komen hier duidelijk aan bod. Schuldgevoelens en zelfopoffering die zorgen voor uitgeschakelde emoties zijn de rode draad doorheen het verhaal dat een verrassend eind kent. Na het lezen blijf je nog wat in de sfeer hangen…
Is het normaal om je hele leven van één persoon te houden of kan je ook eerst van andere mensen houden? …