De erfenis op het eiland

Een prachtige cover en een titel dat meteen heel wat mysterie oproept omarmen een verhaal, opgebouwd in een dubbele verhaallijn, dat meteen heftig begint.

In het heden ontmoeten we Ellie die naar het eiland komt en de cottage van Patience erft. Ellie is er blijkbaar als kind vaak geweest maar kan het zich niet herinneren. Ze heeft haar jonge jeugdjaren kennelijk verdrongen. Ze was amper 10 toen haar moeder Ysella stierf. Haar vader trok met haar naar Londen waar ze is opgegroeid. Nu keert ze terug naar het eiland. Ze voelt zich eerst wat onwennig en vreemd want iedereen kent haar terwijl zij in het duister tast. Beetje bij beetje ontdekt ze langbewaarde geheimen en komen haar herinneringen terug door haar tijd op het eiland - niet wetend wat haar allemaal nog te wachten staat.

Patience in het verleden kent een echte coming of age verhaal. Het zijn moeilijke jeugdjaren als oudste dochter uit een eenvoudig vissersgezin. Ze zet haar eigen dromen tijdelijk aan de kant om de zorg voor het gezin op zich te nemen. Uiteindelijk weet ze toch haar koers te bevaren en maakt ze haar eigen keuzes die niet enkel haar leven maar ook die van anderen beïnvloeden.

Dit is een prachtig sentimenteel verhaal waarin alles zo voelbaar is. De kracht van het eiland staat hierin centraal. Iedereen drukt zijn stempel op het eiland en maakt het eiland tot wat het is. De eilanders lijken aan de oppervlak zo ruw als de zee maar diep van binnen zijn hun emoties en gevoelens echt. De verbondenheid met elkaar en het gemeenschapsgevoel is oneindig sterk.

De steeds veranderende zee, de steile kliffen, de krijsende zeevogels, de wilde natuur, de kleurrijke cottages … de zonsondergang en prachtig uitzicht op de groenblauwe zee - de auteur weet dit beeldend te beschrijven. Dit zou zo mooi verfilmd kunnen worden.

Dit is het begin van de Cornwall serie maar de delen zijn los van elkaar te lezen.