Een Schotse winter

Ruby is zangeres in een band. Het is vallen en opstaan in de muziekwereld - daar is ze zich bewust van- maar net nu ze lijkt door te breken raakt ze haar stem kwijt! Op advies van haar dokter moet ze dringend rusten. Ze boekt een stemretraite in Tenerife maar dan komt er plots iets geheel onverwachts tussen dat haar naar het huis van haar grootvader op het eiland Geamhradh - Winterland - brengt, een afgelegen eiland voor de westkust van Schotland. Dit is behoorlijk tegen de zin van haar vriend die graag controle over alles en vooral over Ruby wil.

Ruby wil er snel heen om die familiezaken af te handelen want ze heeft er weinig mee. Ze wist helemaal niet dat haar opa nog leefde. Integendeel, ze kent haar grootouders helemaal niet want haar vader verbrak de band met zijn ouders toen Ruby nog heel klein was.

De knappe Lachlan woont en werkt in het oude huis van haar opa en dat is een probleem voor Ruby want ze kan hem niet buiten zetten en het ziet er niet naar uit dat hij zomaar zal vertrekken. Hij deed echter een belofte aan Hector, de opa van Ruby, namelijk de distilleerderij heropstarten en de Teach Mhor - gin terug op de kaart te zetten. Dit zint Ruby in het begin niet maar naarmate ze tijd spendeert met haar opa en Lachlan is zelfs Ruby niet meer ongevoelig voor het idee van De Teach Mhor gin en voor … ja je raadt het al .. Lachlan misschien? Eerst tegen haar zin maar het lijkt erop dat naarmate ze met elkaar samen werken ook hun onderlinge verhoudingen stilletjes aan ontdooien.

Echter is er nog een klein probleempje, Hector is verward door dimensie en kan de bijzondere eigenschappen van hun gin niet meer herinneren. Dit wordt dus even uitzoeken hoe alles in elkaar steekt.

Haar tijd op het eiland, het oude huis, de plek waar haar vader is opgegroeid en de vele herinneringen die er hangen doen Ruby beseffen dat alles heel anders kon gelopen zijn.

De plek waar ze wil zijn, dicht bij de familie die ze nooit heeft gekend.
Alles gebeurt uiteindelijk met een reden, leven in het nu en ervaren wat de dingen om je heen met je doen, om dan eens de tijd te nemen en alles op een rijtje te zetten…

Auteur Jo Thomas schetst een mooi plaatje voor deze winterse feelgood: de idyllische locatie in Schotland en het wondermooie sneeuwlandschap - ja, er hangt behalve sneeuw ook wel romantiek in de lucht.
Ze doet je zweven met zinnen als ‘De omtrek van zijn brede schouders is zichtbaar onder zijn witte overhemd, zijn wilde krullenbol is zo goed mogelijk getemd, en onder de zoom van zijn kilt zie ik zijn sterke kuiten’ .
De schrijfster houdt het wel oprecht netjes en braaf en laat de rest aan je verbeelding over. Wat ik maar goed vind ook want ik ben geen fan van steamy romans.
De beschrijving en proces van de gin komen ook aan bod.
De plaatselijke vieringen zoals Hogmanay en Burns Night versterken het samenhorigheidsgevoel dat kenmerkend is voor het stadje en diens inwoners.
Dit genre hoeft geen vele personages maar degene die er zijn worden voldoende uitgewerkt zodat je weet waar het allemaal om draait bij iemand en bij jezelf.

Voor mij is dit een geslaagde feelgood met een mooie boodschap - over omgaan met demensie, het volgen van je hart en leven in het moment, over de liefde voor muziek en gin uiteraard, over het terugvinden van familie en thuiskomen . Houden van de dingen die écht tellen in het leven.

Als er dan toch 1 minpuntje is - de schrijfster kon in het begin nogal doorzagen over die muziek en stemtherapie - dit mocht wat beknopter zijn voor mij en hierdoor vond ik het verrassend eind ook niet echt wauw.