Lezersrecensie
Het bed vol lucht
Ergens in een kasteel in de Franse Provence is een jonge vrouw te gast bij een oude stervende man die ze ‘Dood’ noemt. Hij wil dat ze hem verhalen vertelt die ze nog nooit aan iemand anders heeft verteld. Ze vindt het wat raar maar ze gaat er op in want hoe raar het ook klinkt, hij is haar zielsverwant.
Voor ze begint staart ze telkens in de verweerde spiegel die in de kamer hangt. Deze vervormt zichzelf in een wazig beeld, een schijnsel dat ze herkent ergens uit een ver weg… en dan begint een bizarre reis dat de lezer brengt naar een of andere verre bestemming en getuige laat zijn van niet alledaagse taferelen.
Zo lezen we o.a. verhalen over een brutale kidnapping en mishandeling in Istanbul en zijn we getuige van een ceremonieel ritus bij de Papoea in Nieuw Guinea. We lezen iets platvloers over nonnenscheten en een tafereel in Afrika dat begint met een onthoofde haan op de zeemarkt waar ene Patience haar Louboutien hak verliest. Tussen de verhalen door zijn er steeds dialogen en enkele gedichten die zelfs voor Dood en de jonge vrouw wat vreemd aanvoelen.
De schrijver van dit boek is Nicholas Lens. Hij is geboren in Ieper op 14/11/1957 en woont afwisselend in Brussel en Venetië. Hij is componist van hedendaagse muziek, vooral bekend om zijn opera's. Daarnaast is hij ook librettist en auteur. ‘Het bed van lucht’ is zijn literair debuut.
Lens heeft alvast geen gebrek aan verbeeldingskracht want anders zou hij deze verhalen alvast niet kunnen verzinnen volgens mij en de kunst zit hem ook in de manier waaróp hij het aan de lezer overbrengt - hij beschrijft alles heel gedetailleerd zodat je zijn bizarre verhalen uiteindelijk makkelijk kan voorstellen.
Als je leest heb je er geen idee van of er een samenhang moet zijn van al die losse verhalen. Is dit al dan niet de bedoeling?
Ik dacht alvast op te merken dat in de verhalen zaken worden vermeld die in de kamer waarneembaar zijn zoals een visitekaartje of een oude foto van een groep inboorlingen …
Ik laat het over aan jullie om het te ontdekken maar haak vooral niet af want het eind is heel verrassend.
Voor ze begint staart ze telkens in de verweerde spiegel die in de kamer hangt. Deze vervormt zichzelf in een wazig beeld, een schijnsel dat ze herkent ergens uit een ver weg… en dan begint een bizarre reis dat de lezer brengt naar een of andere verre bestemming en getuige laat zijn van niet alledaagse taferelen.
Zo lezen we o.a. verhalen over een brutale kidnapping en mishandeling in Istanbul en zijn we getuige van een ceremonieel ritus bij de Papoea in Nieuw Guinea. We lezen iets platvloers over nonnenscheten en een tafereel in Afrika dat begint met een onthoofde haan op de zeemarkt waar ene Patience haar Louboutien hak verliest. Tussen de verhalen door zijn er steeds dialogen en enkele gedichten die zelfs voor Dood en de jonge vrouw wat vreemd aanvoelen.
De schrijver van dit boek is Nicholas Lens. Hij is geboren in Ieper op 14/11/1957 en woont afwisselend in Brussel en Venetië. Hij is componist van hedendaagse muziek, vooral bekend om zijn opera's. Daarnaast is hij ook librettist en auteur. ‘Het bed van lucht’ is zijn literair debuut.
Lens heeft alvast geen gebrek aan verbeeldingskracht want anders zou hij deze verhalen alvast niet kunnen verzinnen volgens mij en de kunst zit hem ook in de manier waaróp hij het aan de lezer overbrengt - hij beschrijft alles heel gedetailleerd zodat je zijn bizarre verhalen uiteindelijk makkelijk kan voorstellen.
Als je leest heb je er geen idee van of er een samenhang moet zijn van al die losse verhalen. Is dit al dan niet de bedoeling?
Ik dacht alvast op te merken dat in de verhalen zaken worden vermeld die in de kamer waarneembaar zijn zoals een visitekaartje of een oude foto van een groep inboorlingen …
Ik laat het over aan jullie om het te ontdekken maar haak vooral niet af want het eind is heel verrassend.
5
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Rebekka leest
Gesponsord
Een roman die bijna uit zijn voegen barst van emotie met een prachtige schrijfstijl en onvergetelijke personages, een verhaal dat je telkens weer zult willen herlezen.
