Lezersrecensie
Suzannes oorlog
Inge Sierens woont in Gent waar ze Germaanse filologie studeerde aan de universiteit. Ze werkte meer dan 25 jaar voor televisie en kijkt terug op een loopbaan waar ze veel voldoening uit haalde. Ze was producer van een reeks iconische programma’s als o.a. Het huis van wantrouwen en Schalkse ruiters.
In 2020 debuteerde ze met haar eerste roman. ‘Blauw dat wemelt’ haalt zijn inspiratie uit de herinneringen aan een heftige kindertijd, en de relatie met een tien jaar oudere man.
‘Suzannes oorlog’ is haar tweede roman en is gebaseerd op het waargebeurde verzetswerk van de Gentse Carlo en Suzanne Van Meurs - broer en zus.
‘Men zegt dat achteraf alles gemakkelijk is, zei ik haar. Maar voor mij was achteraf allesbehalve gemakkelijk. Achteraf was vooral pijnlijk.’
De herinneringen aan broer Carlo - aangewakkerd door zoon Paul die vriendin Hanna meebrengt zijn Suzanne dierbaar maar pijnlijk. Hanna studeert geschiedenis en heeft interesse in het verhaal van Carlo dat Suzanne haar kan brengen. Suzanne heeft het er moeilijk mee maar stemt uiteindelijk toe met de interviews. Als gevolg wordt ze teruggekatapulteerd naar haar dagelijks leven in oorlogstijd waar ze ook haar jongere zelf tegenkomt. Ze zoekt opnieuw contact met haar jeugdvriendinnen Gysèle en Reine, die laatste was de verloofde van haar broer.
We ontdekken dat de vrouwen door de oorlogsjaren veel verlies en verdriet kennen. Suzanne ontdekt via haar vriendinnen ook nieuwe informatie over Carlo Hoe pijnlijk dit ook is, het houdt haar broer op een of andere manier levend. Anderzijds herbeleeft ze ook opnieuw die oorlogsjaren - en verliest ze hierdoor Carlo voor een tweede keer.
Het verhaal speelt zich af in de stad Gent waar ze allen woonden en Carlo voor de oorlog werkte bij de socialistische vakbond. Tijdens de Duitse bezetting verspreidde hij verzetskranten en leidde hij de verzetsgroep Revolutionaire Volksjeugd Gent. Hij moest onderduiken maar werd gearresteerd in '42 en opgesloten in de Nieuwe wandeling, de Gentse gevangenis . Hij verhuisde later naar Concentratiekamp Bochum en zijn executie vond 2 jaar later plaats. Hij was amper 25 jaar, een van de vele ‘Nacht und Nebel’ slachtoffers.
Zijn arrestatie en dood hadden een grote impact op het gezin Van Meurs. De onmacht en verdriet dat o.a. zijn ouders moeten gekend hebben ondraaglijk. We lezen ook enkele brieven die hij in gevangenschap schreef aan zijn ouders, verloofde en zus.
Binnenin het verhaal reizen we met Suzanne mee naar Parijs waar haar zoon Paul woont. Daarmee komen herinneringen aan haar ex Richard waarmee ze 30 jaar was getrouwd naar boven. Een scheiding wegens zijn ontrouw en zij alleen achterblijft. Zoon Paul woont in Parijs, ze hebben wel contact maar t is toch anders als je zover verder woont. Ik had echt medelijden - met haar verdriet, de gapende leegte in haar leven.
‘Verdriet heeft alles geleerd van water. Het hoopt zich nergens op, loopt buiten de oevers en vult alle gaten.’
De schrijfstijl van Inge vind ik supermooi. Heel beschrijvend, toegankelijk en wat ingetogen per momenten. Ze brengt het verhaal in de ik-vorm, Suzannes perspectief. Dit zorgt ervoor dat de roman heel aangrijpend is en je alles vanop de eerste rij met haar meevolgt. De herinneringen en vertelsels die je leest zijn niet allemaal even fijn, hou er rekening mee dat dit grotendeels oorlogsherinneringen zijn. Thema’s als vriendschap, liefde, verdriet, moed maar ook verraad zijn er centraal in verwerkt.
In 2020 debuteerde ze met haar eerste roman. ‘Blauw dat wemelt’ haalt zijn inspiratie uit de herinneringen aan een heftige kindertijd, en de relatie met een tien jaar oudere man.
‘Suzannes oorlog’ is haar tweede roman en is gebaseerd op het waargebeurde verzetswerk van de Gentse Carlo en Suzanne Van Meurs - broer en zus.
‘Men zegt dat achteraf alles gemakkelijk is, zei ik haar. Maar voor mij was achteraf allesbehalve gemakkelijk. Achteraf was vooral pijnlijk.’
De herinneringen aan broer Carlo - aangewakkerd door zoon Paul die vriendin Hanna meebrengt zijn Suzanne dierbaar maar pijnlijk. Hanna studeert geschiedenis en heeft interesse in het verhaal van Carlo dat Suzanne haar kan brengen. Suzanne heeft het er moeilijk mee maar stemt uiteindelijk toe met de interviews. Als gevolg wordt ze teruggekatapulteerd naar haar dagelijks leven in oorlogstijd waar ze ook haar jongere zelf tegenkomt. Ze zoekt opnieuw contact met haar jeugdvriendinnen Gysèle en Reine, die laatste was de verloofde van haar broer.
We ontdekken dat de vrouwen door de oorlogsjaren veel verlies en verdriet kennen. Suzanne ontdekt via haar vriendinnen ook nieuwe informatie over Carlo Hoe pijnlijk dit ook is, het houdt haar broer op een of andere manier levend. Anderzijds herbeleeft ze ook opnieuw die oorlogsjaren - en verliest ze hierdoor Carlo voor een tweede keer.
Het verhaal speelt zich af in de stad Gent waar ze allen woonden en Carlo voor de oorlog werkte bij de socialistische vakbond. Tijdens de Duitse bezetting verspreidde hij verzetskranten en leidde hij de verzetsgroep Revolutionaire Volksjeugd Gent. Hij moest onderduiken maar werd gearresteerd in '42 en opgesloten in de Nieuwe wandeling, de Gentse gevangenis . Hij verhuisde later naar Concentratiekamp Bochum en zijn executie vond 2 jaar later plaats. Hij was amper 25 jaar, een van de vele ‘Nacht und Nebel’ slachtoffers.
Zijn arrestatie en dood hadden een grote impact op het gezin Van Meurs. De onmacht en verdriet dat o.a. zijn ouders moeten gekend hebben ondraaglijk. We lezen ook enkele brieven die hij in gevangenschap schreef aan zijn ouders, verloofde en zus.
Binnenin het verhaal reizen we met Suzanne mee naar Parijs waar haar zoon Paul woont. Daarmee komen herinneringen aan haar ex Richard waarmee ze 30 jaar was getrouwd naar boven. Een scheiding wegens zijn ontrouw en zij alleen achterblijft. Zoon Paul woont in Parijs, ze hebben wel contact maar t is toch anders als je zover verder woont. Ik had echt medelijden - met haar verdriet, de gapende leegte in haar leven.
‘Verdriet heeft alles geleerd van water. Het hoopt zich nergens op, loopt buiten de oevers en vult alle gaten.’
De schrijfstijl van Inge vind ik supermooi. Heel beschrijvend, toegankelijk en wat ingetogen per momenten. Ze brengt het verhaal in de ik-vorm, Suzannes perspectief. Dit zorgt ervoor dat de roman heel aangrijpend is en je alles vanop de eerste rij met haar meevolgt. De herinneringen en vertelsels die je leest zijn niet allemaal even fijn, hou er rekening mee dat dit grotendeels oorlogsherinneringen zijn. Thema’s als vriendschap, liefde, verdriet, moed maar ook verraad zijn er centraal in verwerkt.
7
Reageer op deze recensie
