Lezersrecensie
Indrukwekkend? Ja indrukwekkend!
Indrukwekkend? Ja indrukwekkend!
Willem leeft in de uiterwaarden van de rivier, de rivier die een reiziger is die nooit aankomt en altijd vertrekt, geen wrok kent of mededogen. De rivier die een opeenstapeling is van omstandigheden zo lezen we in Buitendijks.
Willem een jongeman die al van zijn kindertijd liever in de tent in de tuin sliep dan binnen. Leven onttrokken aan het oog van de wereld, buiten de regels en norm, in de wildernis samen met dieren, de planten de natuur, Willem lukt het middenin Nederland, samen met de rivier, de natuur is hij één.
Of niet? Is hij niet alleen, is de vrije wilde natuur wel vrij, leeft hij echt een vrij leven?
Is de rivier samen met zijn uiterwaarde de wilde natuur waar de mens geen grip op heeft?
Is het Willem gelukt te ontsnappen en zijn gedroomde leven te leven?
Willem, de elft, de wolvin, de boommarter, de Konik paarden, de natuur komt tot leven in een verhaal dat ontroert, verwondert, confronteert en op momenten de adem beneemt.
Het lukte Heijmans al eerder eenzaamheid, wanhoop, loskomen van de wereld zodanig in woorden te vatten, ook nu leidt dat weer tot een paar zeer beklemmende scenes waarbij je als lezer volledig hulpeloos moet meelezen, ingrijpen is onmogelijk, wat gebeuren moet gebeurt.
Buitendijks is een meeslepende ode aan de oom van Toine Heijmans die 10 jaar in de uiterwaarden leefde, een ode aan de rivier, de uiterwaarden maar ook een spiegel, of misschien beter een vergrootglas op ons, de maatschappij zonder als een klaagzang te voelen. Buitendijks is een prachtige en bijzondere roman voor iedereen die kan genieten van Nederland, het water, het land, het buiten zijn en (even) wil ontsnappen aan de realiteit, in het echt of in woorden.
Willem leeft in de uiterwaarden van de rivier, de rivier die een reiziger is die nooit aankomt en altijd vertrekt, geen wrok kent of mededogen. De rivier die een opeenstapeling is van omstandigheden zo lezen we in Buitendijks.
Willem een jongeman die al van zijn kindertijd liever in de tent in de tuin sliep dan binnen. Leven onttrokken aan het oog van de wereld, buiten de regels en norm, in de wildernis samen met dieren, de planten de natuur, Willem lukt het middenin Nederland, samen met de rivier, de natuur is hij één.
Of niet? Is hij niet alleen, is de vrije wilde natuur wel vrij, leeft hij echt een vrij leven?
Is de rivier samen met zijn uiterwaarde de wilde natuur waar de mens geen grip op heeft?
Is het Willem gelukt te ontsnappen en zijn gedroomde leven te leven?
Willem, de elft, de wolvin, de boommarter, de Konik paarden, de natuur komt tot leven in een verhaal dat ontroert, verwondert, confronteert en op momenten de adem beneemt.
Het lukte Heijmans al eerder eenzaamheid, wanhoop, loskomen van de wereld zodanig in woorden te vatten, ook nu leidt dat weer tot een paar zeer beklemmende scenes waarbij je als lezer volledig hulpeloos moet meelezen, ingrijpen is onmogelijk, wat gebeuren moet gebeurt.
Buitendijks is een meeslepende ode aan de oom van Toine Heijmans die 10 jaar in de uiterwaarden leefde, een ode aan de rivier, de uiterwaarden maar ook een spiegel, of misschien beter een vergrootglas op ons, de maatschappij zonder als een klaagzang te voelen. Buitendijks is een prachtige en bijzondere roman voor iedereen die kan genieten van Nederland, het water, het land, het buiten zijn en (even) wil ontsnappen aan de realiteit, in het echt of in woorden.
0
Reageer op deze recensie