Slapen, slapen en nog eens slapen.

Albert Cossery heeft de gave je zonder veel woorden een verhaal in te trekken dat aan de ene kant ver weg van onze werkelijkheid staat en tegelijkertijd ook de wereld van vandaag een spiegel voorhoudt. Weliswaar een spiegel die zich meermaals een lachspiegel toont, maar het blijft vooral de minder mooie kanten van de mens blootleggen, en dus op soms min of meer hilarische wijze.

In de luiaards van de vruchtbare vallei worden we toeschouwers van een bizarre familie die de kunst van het nietsdoen naar het hoogste plan heeft getrokken. Ze slapen om de vermeende gevaren van de buitenwereld te ontvluchten. Het verlangen naar liefde, voldoening, verliest het van de angst. Vluchten in de slaap brengt veiligheid en als lezer moet je oppassen jezelf niet in de alom aanwezig zijnde lethargie te verliezen. En dit alles door Cossery gebracht op bijna hypnotiserende toon.

Na lezing van ' Grote dieven kleine dieven ' & ' de luiaards van de vruchtbare vallei ' loop je één gevaar, Cossery zijn oeuvre blijkt verslavend.