Geluk, liefde en de dood.

Harm van Gast heeft het beste café in de stad en zijn vriendin Imane is de mooiste vrouw die hij ooit heeft ontmoet. Soms begrijpt hij gewoon niet waar hij zoveel geluk aan te danken heeft. Alles verandert als hij Imane op een nacht dood aantreft in het café en de politie denkt dat hij haar heeft vermoord, ook al kunnen ze niks bewijzen.

Bovenstaande leert ons vooraf de flaptekst.

Maar hoe is de jongste thriller van Charles den Tex? We gaan mee in de gedachten en observaties van Harm. Een redelijk gewone man die de liefde van zijn leven verliest. De hoofdstukken zijn kort en zo switch je als lezer redelijk snel tussen de scènes waarin duidelijk wordt dat Harm en Imane een heel hechte band hadden maar dat er tevens een groter iets moet zijn waardoor de politie Harm als dader van de moord op diezelfde Imane blijft zien.
Langzaam weet Harm met zijn 'wappie' vriend Henk en een aannemer Sam dichter bij de waarheid te komen. Een bijzondere waarheid.

Bij een thriller zijn we vaak geneigd het verhaal te beoordelen op de geloofwaardigheid van de zaak en de afloop. Wanneer ik sommige reacties op deze thriller lees merk ik dat waar dit verhaal heen gaat niet door iedereen als geloofwaardig beoordeeld wordt.
Ik begrijp waarom men moeite heeft met de geloofwaardigheid, ik worstelde er ook mee in het begin, tegelijkertijd, als ik lees vind ik het juist interessant wanneer iets anders blijkt dan dat wat ik verwacht en zelf had kunnen verzinnen, en dat is wat Charles den Tex hier doet. Zijn pointe is wanneer je deze letterlijk neemt misschien ongeloofwaardig maar zet tegelijkertijd tot denken wanneer je daarvoor openstaat, tot denken over de wijze waarop we zaken organiseren, hoe we het beste voor hebben met de één maar daarbij misschien de ander vermorzelen.
Is een systeem goed omdat het systeem het beste met ons voorheeft, wat dat ook voor een uitwerking heeft? Is dat waar iemand als Henk zijn gelijk vindt maar, hoewel hij dat zal ontkennen, ook meteen zijn ongelijk. In iedergeval is Henk een man die met al zijn wantrouwen het beste met de mens en ook Harm voorheeft. Zonder Henk zou Harm nooit tot de kern zijn doorgedrongen.
Wat mij betreft is juist de zogenaamd ongeloofwaardige kant van de crux in dit verhaal enorm sterk. Lees daarom ook vooral Charles zijn dankwoord. Hoewel een dankwoord vaak niet meer is dan wat verplichte regels met namen, bij deze thriller is het dankwoord misschien wel precies de juiste toevoeging waarmee mijn enthousiasme nog meer is gegroeid.

Den Tex is een meester in het creëren van grootse intriges, in deze jongste met een mooi en voor een thriller bijzonder thema, geluk!
Lees! Lees! Lees ' Een mooie dood' !