Heerlijke zedenschets.

Er verschijnen misschien wel teveel boeken. Met als gevolg dat sommige boeken niet de aandacht krijgen die ze verdienen. Geen nieuw fenomeen, wel een erg jammerlijk fenomeen.
Afgelopen jaar, waarin lezers nog nadrukkelijker de toplijsten volgden stak dit fenomeen misschien nog opvallender de kop op dan voorheen.
De nieuwe Thomas Aalten is naar mijn idee een voorbeeld te noemen. En dat is zonde. Zonde van dat boek, zonde voor de lezer.

Een vrouw van de wereld. Begin jaren zeventig. Leonie, afkomstig uit arbeidersmilieu slaat de zoon van een welgestelde ondernemersfamilie aan de haak waarna zij een luxe villa in Amsterdam West betrekken.

Een vrouw van de wereld is enerzijds een vileine zedenschets maar zeker ook een fijne psychologische roman, met vaart en humor geschreven.
De ontwikkeling van Leonie, hoe zij zich afkeert van haar echtgenoot, die haar 'neemt als een beest wanneer het hem goeddunkt', een onbehouwen, naar blijkt, racistische vent.

Waar in het eerste deel de sympathie voor Leonie groeit, in het tweede en derde deel brengt Thomas Aalten een stuk onverwachte krankzinnigheid in het geheel waarmee het verhaal precies die lading krijgt om dit boek tot een fantastische leeservaring te maken.

De stijl in het eerste stuk is soms wat opsommend en geeft wat mij betreft daarmee precies de afstand weer in het op oog zo perfect plaatje.

Een vrouw van de wereld is een intrigerend, verrassend en ook spannend verhaal, het is een spiegel van de maatschappij van toen en nu en weet de lezer in een gillende vaart mee te trekken naar een bijzonder slot.

Lees!