Geloofwaardig en spannend

De uitgever heeft gelijk als ze op de boekomslag van Brandend IJs vermelden dat Jeffery Deaver in staat is tot het schrijven van “adembenemende en onvoorspelbare plotwendingen”. Zijn voorgaande boeken, al dan niet met het illustere duo Lincoln Rhyme en Amelia Sachs in de hoofdrollen, heb ik inderdaad stuk voor stuk gelezen met een minimaal benodigd aantal ademhalingen. Deze topauteur in de “crimezone” stelde mij tijdens het lezen van Brandend IJs bijna teleur…

Paul Schumann is een Amerikaanse huurmoordenaar van Duitse afkomst. Een topper in zijn vak. Helaas laten ook toppers wel eens een steekje vallen, waardoor hij wordt gearresteerd. Hij kan zijn straf ontlopen als hij in het Nazi-Duitsland van 1936 Reinhard Ernst, verantwoordelijk voor de (verboden) herbewapening, vermoord. Als journalist reist Schumann mee met de Amerikaanse Olympische Ploeg (de meest bizarre Spelen ooit staan op het punt van beginnen). Nog maar net aangekomen in Duitsland, maakt hij opnieuw een fout. Bij het willen aanspreken van zijn contactpersoon-ter-plaatse kiest hij de verkeerde persoon, een lid van de SA, “één van Hitlers zware jongens”. De man wordt noodgedwongen neergeschoten. Schumann krijgt rechercheur Willi Kohl achter zich aan en maakt zo een onopvallende speurtocht naar Ernst voor zichzelf onmogelijk. Nog erger wordt het als blijkt dat niet al zijn vertrouwelingen te vertrouwen zijn, zijn opdrachtgever niet helemaal eerlijk is geweest en de gruwelijkheden van het benauwende Nazi-regime zichtbaar worden. In een, zoals Deaver het zo treffend formuleert, “godvergeten wereld die volkomen uit het lood geslagen is”, geeft Schumann zichzelf een nieuwe opdracht. Een opdracht die hij foutloos moet vervullen.

Deaver neemt ruim de tijd bij het op gang brengen van het verhaal en het zetten van geloofwaardige personages in even geloofwaardig Nazi-Duitsland. Op zich prijzenswaardig, maar niet spannend. Pas als op een gegeven moment (ruim over de helft van het boek) alles dreigt mis te lopen, leiden Deavers meesterlijke plotwendingen tot een zeer spannende ontknoping. Ook al is het jammer dat de lezer niet direct wordt “meegezogen in het verhaal”, de combinatie van geloofwaardigheid en spanning maken Brandend IJs tot een erg goede historische thriller. Bovendien is de schrijfstijl van Deaver uiterst genietbaar. Wie kan een glimlach onderdrukken als een te dikke rechercheur tijdens een achtervolging op adem probeert te komen en verzucht dat het niet eerlijk is dat ”hij met zowel een gezonde eetlust als aanleg voor een zittend beroep was opgezadeld.”