Gewoon erg goed

In veel thrillers wordt de spanning pas na hoofdstuklange introducties van personages en locaties langzaamaan opgebouwd. Niet erg, mits het verhaal is voorzien van een daverend slot. Helaas eindigen ze vaak met een teleurstellende en korte climax. Gelukkig bestaan er ook boeken als De Executeur, waarin de auteur al na de eerste zes pagina’s de volle aandacht heeft van de lezer door hen te confronteren met twee bizarre situaties:
1) Een man komt bij, liggend op een tafel, opgesloten in een koelcel. Hij heeft vreselijk veel pijn en hoort zijn gijzelnemer zeggen: “Ik zal goed voor je zorgen, Peter. Ik hou van je.”
2) Een vrouw loopt met haar kind in de wandelwagen over de markt. Ze hoort een schot, maar heeft geen tijd om te beseffen dat zij degene is die in haar gezicht wordt geraakt. Ze is op slag dood.

Rechercheur Frits Calis krijgt de taak om de brute moord op de vrouw op te lossen. Voorwaar geen sinecure, want de schutter is een professional en heeft nauwelijks sporen nagelaten. Een paar dagen later moet hij zich bovendien ontfermen over een man die het bureau wordt binnengebracht nadat hij iemand heeft doodgereden. Deze man beweert te zijn ontsnapt uit een koelcel. Calis en zijn collega’s krijgen nog meer druk op hun schouders als blijkt dat de letterlijk en figuurlijk ongrijpbare schutter slechts aan het oefenen is en het uiteindelijk lijkt te hebben gemunt op de belangrijkste vrouw van Nederland.

De informatie over de motieven van De Executeur en zijn connectie met de ontsnapte Peter wordt zorgvuldig gedoseerd vrijgegeven. Hoewel het verhaal grotendeels vanuit het oogpunt van Calis wordt verteld, gunt de auteur de lezer met enige regelmaat een kijkje in het bewustzijn van de schutter. Maar zelfs met deze “stap voor” op Calis kan zij, mocht zij dat willen (en kunnen), nauwelijks een helpende hand bieden. Het blijft letterlijk tot de laatste pagina gissen naar de uiteindelijke bedoeling van de schutter. Naast dit knappe plot gebruikt Theunis geloofwaardige en aansprekende personages, zoals een sympathieke-maar-tevens-ietwat-tegendraadse rechercheur, een goedmoedige en relativerende collega-speurder en een assertief, soms zelfs wat fel, vrouwelijk karakter. Misschien niet bijster origineel, maar misschien juist daarom wel erg succesvol.

De eigen website van Theunis begint met de zin: “In de wereld van de (ont)spannende boeken is Ton Theunis inmiddels uitgegroeid tot een misdaadauteur van naam.” Ook al is bescheidenheid niet één van zijn kwaliteiten, dat Theunis een aanwinst is voor Het Nederlandse Spannende Boek staat buiten kijf. De Executeur is een thriller zoals ik deze graag lees: geloofwaardige personages in een niet onnodig complex en vooral zeer spannend verhaal.