Duitse redding

Het leek Crossart, een Duits-Nederlands samenwerkingsverband van musea, aardig om met een spannend boek een extra dosis aandacht voor moderne kunst te vragen. Het Duits-Nederlandse gelegenheidsduo Thomas Hoeps en Jac. Toes werd benaderd om een aantal misdaden te plegen in diverse kunstmusea. Fictieve misdaden, welteverstaan. Of Crossart uiteindelijk blij werd van het resultaat, met hierin veel gruwelijkheid van een moordende kunstliefhebber, vertelt de geschiedenis niet. Het heeft in ieder geval een heel aardige internationale thriller opgeleverd. Vooral dankzij de Duitse inbreng.

In een Duits museum valt plotseling het beeld van een vrouwenlichaam om. Er blijkt een lijk in verstopt. Alles wijst op een eenmalige crime passionnel. Schijn bedriegt, zo blijkt als even later opnieuw een kunstmoord plaatsvindt. Nu is een Nederlands museum de klos. Robert Patati, kunstkenner en restaurateur van het Duitse museum, gaat met de Nederlandse politiepsychologe Mickey Spijker op pad om de kunstzinnige seriemoordenaar te stoppen.

De hoofdstukken zijn afwisselend door Hoeps en Toes geschreven met een vlotte, toegankelijke pen. Hoeps vertelt het verhaal vanuit Patati, Toes volgt de belevenissen van Spijker. Hoewel ze uiteindelijk samenkomen, waarbij een romance natuurlijk niet te voorkomen is, zijn het personage en de verhaallijn van Patati het meest interessant om te volgen. Zijn ideeën, meningen en belevenissen als kunstkenner brengen originele wendingen in het veel betreden pad van de politieroman.

Kunst zonder genade moet het hebben van de originele binnenkomer - het lijk in het beeld - en de spannende ontknoping. Daartussen zit niet veel en dat maakt dat het boek niet boven de middenmoot kan uitsteken. Er worden veel zijwegen bewandeld die met een klein draadje aan de hoofdweg zijn vastgeknoopt, maar op zichzelf nauwelijks interessant genoeg zijn om te volgen. Zo is Spijker tot halverwege het boek bezig met een verkrachtingszaak die de aandacht afleidt van waar de lezer meer over wil weten: de kunstmoorden. En de spannende ontdekking van een tweede lijk wordt vervelend onderbroken door een roep om hulp van een eenzame moeder.

Kunst zonder genade combineert een goed plot met een interessante inkijk in de artistieke wereld. Maar deze krimi had een stuk compacter gemoeten om de lezer voortdurend te kunnen boeien. Als dat was gebeurd, was er, helaas voor Toes, vooral veel Nederlandse inbreng gesneuveld.