Slechts de neiging naar spanning

Onder de naam Tom Clancy verschijnen bijna drie boeken per jaar. Vuurzee is de tiende “technothriller” uit de serie Op-Center, gebaseerd op een TV-miniserie bedacht door Clancy en Steve Pieczenik. Natuurlijk kan zelfs de meest productieve auteur niet drie hoogwaardige boeken per jaar schrijven. En als je ziet wat Clancy naast boeken nog meer produceert, zal het niet verbazen dat hij hier en daar hulp inroept van anderen. Zo is Vuurzee in werkelijkheid geschreven door ene Jeff Rovin. Vreemd dat daarvan in de Nederlandse uitgave geen enkele melding wordt gemaakt.
Ongeacht de daadwerkelijke auteur zijn de boeken van Clancy steevaste bestsellers. Van mijn eerste kennismaking had ik dus hoge verwachtingen. Zowel de omslag als de flaptekst lijkt urenlange actie en spanning te garanderen. Het verhaal begint veelbelovend met de realistische beschrijving van hedendaagse Singaporeese piraten die met hun sampan op de Celebeszee de verkeerde boot kiezen om te beroven. De boot is zwaarbeveiligd omdat ze wordt gebruikt voor de handel in radioactief afval. De hulp van het meesterlijke Op-Center wordt ingeroepen bij de jacht op het terroristische brein achter deze illegale handel.
Een technothriller moet vooral spannend zijn en regelmatig voorzien van actiemomenten, waarbij gebruik wordt gemaakt van allerhande “high-tech”. Het is geen voorwaarde, maar wel mooi meegenomen als personages en plot zeer geloofwaardig zijn. In Op-Center: Vuurzee komt vooral het aspect spanning er bekaaid af. Deze is voornamelijk te vinden in de tweede verhaallijn over de machtsstrijd tussen de kapitein en het hoofd beveiliging aan boord van het handelsschip. En dat heeft helemaal niets met het Op-Center te maken. Bovendien zijn de meeste teamleden van het Op-Center, hèt crisisteam bij wereldconficten, relatief passief in de bezwering van iets wat helemaal geen wereldconflict is. Ook van een spannende ontknoping is geen sprake. Ik ben goedgelovig, maar een verveelde rijkaard met waanideeën in een straalvliegtuig dat wordt gestopt doordat de hoofdpersoon in zijn rolstoel de startbaan oprolt? Sorry, dat gaat me net te ver.
Het boek wordt enigszins gered door de tweede verhaallijn en de prettige hoeveelheid aandacht voor de beschrijving van de omgeving en personages. Maar meer dan twee sterren kan ik er echt niet van maken.