Zestien keer hetzelfde

maar dan anders,Weinig is lekkerder dan jezelf kort maar krachtig verliezen in een andere, spannender wereld. Het korte verhaal biedt optimaal genot tussen de duik in zee en een koel glas rosé. Toch liggen er helaas maar weinig bundels met korte thrillers in de winkel. Dat vond Simon de Waal blijkbaar ook, want hij vroeg veertien collega-auteurs een verhaal te bedenken dat draait om een auto die op een warme zomeravond achtergelaten is in de duinen. Natuurlijk schreef hij zelf ook mee. En hij riep de wakkere lezers van De Telegraaf op om een verhaal in te sturen. En laat juist dat een van de beste uit de bundel Summercrime zijn.
Een kort verhaal schrijven is niet makkelijk. Niet alleen moet je iets interessants, origineels of moois te melden hebben in een klein bestek, het moet voor Summercrime bovendien spannend zijn. En, als het even kan, ook nog geloofwaardig. Patrick de Bruyn, Loes den Hollander, Annet de Jong, Kortsmit & Lotz, Saskia Noort, Ton Theunis en Simon de Waal scoren op minimaal een van deze punten een onvoldoende. Geen van hen heeft een slecht verhaal geschreven (hoewel Noort in de buurt komt, met een ontknoping die je na anderhalve pagina al aan ziet komen), maar zij lijken het meeste moeite te hebben gehad met de beperking van het aantal woorden. Opvallend vaak beginnen deze verhalen sterk, maar zakt de spanning weg door slechte dialogen, een ongeloofwaardig personage of een krampachtig toeval. Of, zoals in het verhaal van De Bruyn, doordat er eigenlijk helemaal niets schokkends gebeurt.
De andere auteurs maken de loop naar de boekhandel tot een uitermate zinvolle. René Appel toont opnieuw zijn meesterschap in het spannend maken van een gebeurtenis die bij een ieder om de hoek plaats kan vinden. Knap om de verrassing tot de laatste zin te kunnen bewaren. Bavo Dhooge is vooral zeer origineel. Bob Mendes’ sterke vrouw is zeer vermakelijk. Eva Noorlanders verhaal wordt met de pagina sterker. En het hoofdpersoon van Esther Verhoef is dermate interessant dat hij smaakt naar meer. Toppers zijn Tomas Ross, Charles den Tex en Patricia van Mierlo, die het maximale bereiken in de beperkte ruimte met een mooi plot, interessante personages en een krachtige, in het geval van Van Mierlo zelfs verfrissende, schrijfstijl.
Esther van Vliet, de Telegraaflezeres, verdient een speciale vermelding. Zij heeft niet het meest spannende verhaal geschreven, maar levert door haar originele idee om samensteller De Waal tot hoofdpersoon te bombarderen verrassend veel leesplezier. En is het niet juist daarom dat (spannende) boeken een zekere plek in onze vakantiekoffer krijgen?