Letterlijk fantastisch

Clive Cussler draait al meer dan dertig jaar mee in de wereld van het spannende boek. Zijn grootste successen behaalde hij met zijn Dirk Pitt-serie, waarvan inmiddels 19 titels verschenen zijn. Verloren stad is een boek uit de spin-off-serie “de NUMA-files”met Kurt Austin. Deze boeken worden geschreven door Paul Kemprecos. Echter, de rijke verbeeldingskracht en kennis van de onderwaterwereld van Cussler zijn in deze letterlijk fantastische avonturen- en actiethriller duidelijk herkenbaar.
Zoals het hoort met goede spannende boeken grijpt Verloren stad de lezer vanaf de eerste pagina’s naar de keel door opvallende gebeurtenissen in de eerste hoofdstukken. Een piloot stort in 1914 neer na een hevig luchtgevecht. De crew van een televisieprogramma wordt anno nu op een schijnbaar onbewoond eiland op gruwelijke wijze afgeslacht door angstaanjagende langharige wezens. Een wetenschapper is ondergedoken op een Grieks eiland, maar valt op opvallende wijze toch ten prooi aan zijn achtervolgers.
Kurt Austin is degene die ontdekt dat dit allemaal met elkaar te maken heeft als zijn speciale eenheid van de National Underwater Marine Agency (NUMA) een vrouwelijke wetenschapper gaat redden uit een waterkrachtcentrale, gebouwd onder een Franse gletsjer. Austin gaat de strijd aan met een bizarre Franse familie, die naast het schijnbare bezit van een levenverlengend elixer ook een schokkende manier heeft gevonden om de wereldmacht in handen te krijgen.
Terwijl ik dit typ, besef ik dat een lezer wel erg goedgelovig moet zijn om zich mee te laten slepen door het verhaal van Verloren Stad. Echter, Cussler en Kemprecos maken dit erg eenvoudig door een vlotte en boeiende manier van schrijven, waardoor de lezer wordt overdonderd door alle wonderlijke gebeurtenissen. Natuurlijk moet je niet al te lang nadenken over de haalbaarheid van een aantal passages. En natuurlijk zijn de hoofdpersonen veelal van bordkarton. De mannen zijn steevast het type ruwe bolster, blanke pit. Met stevige schouders en een scherpe kaaklijn. De vrouwen zijn pittige tantes. Qua uiterlijk geen fotomodellen, maar wel aangenaam om naar te kijken. Allen, behalve de schurken natuurlijk, hebben een gouden hart en zouden hun leven wagen voor de wereldvrede.
De actie- en avonturenthriller wordt vaak geplaatst in het hokje “eenvoudige ontspanningslectuur”. Op zich juist, want veel wijzer wordt je er niet van en diepgang is ver te zoeken. Hoeft ook niet. Feit is dat ik me een aantal uren uitstekend vermaakt heb met Verloren Stad en dat is met boeken uit het hokje ”literaire thriller” opvallend vaak heel anders. Alleen het slordige en afgeraffelde slot weerhoudt me van het toekennen van vier sterren. Kort en goed, ook met drie sterren een prima boek voor in de vakantiekoffer.